مُحرمي ديگر آمد
آيا وقت آن نرسيده كه مَحرم شويم
وقت آن نرسيده خونخواه حسين بيايد
پاسخي كه هر انسان آزاده ميدهد اين است
خونخواه حسين هميشه آماده ظهور است اما ياريگري هست؟
فريادهَل مِن ناصر یَنصُرنی حسين بن علي را چه كسي ميشنود؟
آري هرزمان كه من و تو آماده باشيم او مي آيد
بر روی شــن، جز ردپای ســـرخ خــنـجر نیست
جز نـــغمه‌هایی مانده از آوای پــــرپـــــر نیست
آن ســــو: نگـــــاه مادری بـــی‌تاب فــــــرزندی
این سو: یتیمی خفته با دستی که دیگر نیست
منبر نشین نیزه است آیا که می‌خواند…
آیا ظهوری تازه از وحی پیمبر نیست؟!
باد، عاشقانه، مو به مو سر را نوازش کرد
آیا نسیم شعله‌های آه خواهر نیست؟!
«ای قطره‌های خون، سفیران گلوی تو
باید ببوسم حنجرت را گر چه مادر نیست»
لب‌های سر انگار نجوا می‌کنند آرام:
«خواهر… برو… هر چند این رسم برادر نیست»
خواهر، اسیر شعله‌ی لب‌های تفدیده است
در سایه‌ی آتش، سفر کردن میسر نیست
شاعر:سید محمد سادات اخوی
اَلبَرَكَةُ مِن قَبرِ الحُسَينِ بنِ عَلىٍّ عليهالسلام عَشَرَةُ اَميالٍ؛
تا ده ميل اطراف قبر حسين بن على عليهالسلام بركت است.
بحارالأنوار، ج 101، ص116، ح41
نقل از سايت آويني
صفحات: 1· 2
قال رسول الله صلىاللهعلیهوآله :
خَیرُ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ الجَهلِ ؛
خیر دنیا و آخرت با دانش است و شرّ دنیا و آخرت با نادانى.
کنزالعمال، ج13، ص151، ح36472
طَلَبُ العِلمِ فَریضَةٌ عَلى کُلِّ مُسلِمٍ أَلا إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ بُغاةَ العِلمِ؛
طلب دانش بر هر مسلمانى واجب است. خداوند جویندگان دانش را دوست دارد.
نهج البلاغه، خطبه 184
کُلُّ وِعاءٍ یَضیقُ بِما جُعِلَ فیهِ إِلاّ وِعاءُ العِلمِ فَإِنَّهُ یَتَّسِعُ بِهِ؛
پفضاى هر ظرفى در اثر محتواى خود تنگتر مىشود مگر ظرف دانش که با تحصیل علوم، فضاى آن بازتر مىگردد.
التوحید، ص63
زَکاةُ العِلمِ بَذلُهُ لِمُستَحِقِّهِ وَإجهادُ النَّفسِ فِى العَمَلِ بِهِ؛
زکات دانش، آموزش به کسانى که شایسته آناند و کوشش در عمل به آن است.
نهج الفصاحه، ح 781
خَیرُ العِلمِ مانَفَعَ؛
بهترین علم آن است که مفید باشد.
نهج البلاغه، خطبه
![[تصویر: 1278230693_17694_47685cf887.JPG]](http://www.hamdardi.net/imgup/17694/1278230693_17694_47685cf887.JPG)
178
علامه جعفري و ازدواج با زيباترين دختر دنيا
از علامه جعفري مي‌پرسند چي شد كه به اين كمالات رسيدي؟! ايشان در
جواب خاطره‌اي از دوران طلبگي تعريف و اظهار مي‌كنند كه هرچه دارند از
كراماتي است كه به دنبال اين امتحان الهي نصيبشان شده: «ما در نجف
در مدرسه صدر اقامت داشتيم.
خيلي مقيد بوديم، در جشن‌ها و ايام سرور، مجالس جشن بگيريم و ايام
سوگواري را هم، سوگواري مي‌گرفتيم.
شبي مصادف شده بود با ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) اول شب نماز
مغرب و عشا مي‌خوانديم و شربتي مي‌خورديم. آن گاه با فكاهياتي مجلس
جشن و سرور ترتيب مي‌داديم.
قايي بود به نام آقا شيخ حيدرعلي اصفهاني كه نجف‌آبادي بود. معدن ذوق
بود. او كه مي‌آمد من به الكفايه قطعاً به وجود مي‌آمد جلسه دست او قرار
مي‌گرفت.
آن ايام مصادف شده بود با ايام قلب‌الاسد (10 تا 21 مرداد) كه ما خرماپزان
مي‌گوييم و نجف با 25 يا 35 درجه خيلي گرم مي‌شد. آن سال در اطراف
نجف باتلاقي درست شده بود و پشه‌هايي به وجود آمده بود كه عرب‌هاي
بومي را اذيت مي‌كرد. ما ايراني‌ها هم كه، اصلاً خواب و استراحت
نداشتيم.آن سال آنقدر گرما زياد بود كه اصلاً قابل تحمل نبود نكته سوم ا
ين‌كه حجره من رو به شرق بود. تقريباً هم مخروبه بود.من فروردين را آنجا
به طور طبيعي مطالعه مي‌كردم و مي‌خوابيدم. ارديبهشت هم مقداري
قابل تحمل بود، ولي ديگر از خرداد امكان استفاده از حجره نبود.
گرما واقعاً كشنده بود. وقتي مي‌خواستم بروم از حجره كتاب بردارم مثل
اين بود كه با دست نان را از داخل تنور برمي‌دارم، در اقل وقت و سريع!
با اين تعاريف اين جشن افتاده بود به اين موقع، در بغداد و بصره و نجف،
گرما تلفات هم گرفته بود. ما بعد از شب نشستيم، شربت هم درست شد،
آقا شيخ حيدرعلي اصفهاني كه كتابي هم نوشته بود به نام «شناسنامه
خر» آمد.
مدير مدرسه‌مان، مرحوم آقا سيداسماعيل اصفهاني هم آنجا بود. به آقا شيخ علي گفت: آقا شب نمي‌گذره، حرفي داري بگو، ايشان يك تكه كاغذ روزنامه در آورد.
عكس يك دختر بود كه زيرش نوشته بود «اجمل بنات عصرها» (زيباترين
دختر روزگار)، گفت: آقايان من درباره اين عكس از شما سوالي مي‌كنم.
اگر شما را مخير كنند بين اين‌كه با اين دختر به طور مشروع و قانوني
ازدواج كنيد (از همان اولين لحظه ملاقات عقد جاري شود و حتي يك لحظه
هم خلاف شرع نباشد) و هزار سال هم زندگي كنيد، با كمال خوشرويي و
بدون غصه، يا اين‌كه جمال علي(ع) را مستحباً زيارت و ملاقات كنيد، كدام را
انتخاب مي‌كنيد.