خدایا! اگر محرومم کنی پس کیست آنکه به من روزی دهد؟ و اگر خوارم سازی پس کیست که به من یاری رساند؟

خدایا! گناهانی را در دنیا بر من پوشاندی، که بر پوشاندن آنها در آخرت محتاج ترم، گناهم را در دنیا برای هیچیک از بندگان شایسته ات آشکار نکردی، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن. خدایا! عمرم را در آزمندی غفلت از تو نابود ساختم، و جوانی ام را در مستی دوری از تو پیر نمودم.

خدایا قلبی به من عنایت کن، که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند، و زبانی که صدقش به جانب تو بالا برده شود، و نگاهی که حق بودنش او را به تو نزدیک نماید.

خدایا کسی که به تو شناخته شد، ناشناخته نیست و آن که به تو پناهنده شد خوار نیست؛ و هر که را تو به او روی آوردی برده نیست. خدایا آنکه به تو راه جوید راهش روشن است و آنکه به تو پناه جوید در پناه توست و من به سوی تو پناه آوردم ای خدای من، پس گمانم را از رحمتت نا امید مساز و از مهربانی ات محرومم مکن.

خدایا کمال جدایی از مخلوقات را، برای رسیدن کامل به خودت به من ارزانی کن، و دیدگان دلهایمان را به پرتو نگاه به سوی خویش روشن کن تا دیدگان دل، پرده های نور را دریده و به سر چشمه عظمت دست یابد و جانهایمان آویخته به شکوه قدست گردد.

خدایا از تو در خواست می کنم و به پیشگاهت زاری نموده و رغبت می ورزم، و از تو می خواهم به محمد و خاندان محمد درود فرستی، و مرا از کسانی قرار دهی که ذکرت را همواره بر زبان دارند، و پیمانت را نمی شکنند، و از سپاست غافل نمی شوند، و فرمانت را سبک نمی شمارند، خدایا مرا به نور عزت بسیار زیبایت برسان تا عارف به وجودت گردم، و از غیر تو رویگردان شوم، و از تو هراسات و بر حذر باشم.

ترجمه مناجات شعبانیه به قلم  استاد انصاریان