ازدواج موجب نجات از تنهایی است
به عقیده بسیاری از فلاسفه و دانشمندان ، انسان موجودی مدنی الطبع و یا بالفطره اجتماعی است. بدین سان محتاج به پناه و یاور و نیز یاری دلدار است که با او معاشرت کند ، در مسیر زندگی همراه و غمخوارش باشد ، با او حرف بزند و در کنار او آرام بگیرد. ازدواج این فایده را دارد که آدمی را از آن حالت تنهایی و اعتزال نجات می دهد ، همدمی را در کنار او ، در بستر او و در آغوشش قرار می دهد ، بدانگونه که وجود او را عین وجود خود بداند ، در غم و دردش شریک باشد و با او همدمی و همپروازی کند.[1]
[1]- علی قائمی ،
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
[1]- علی قائمی ، تشکیل خانواده در اسلام، ص 22