حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

 

 

 

در کتاب ثواب الاعمال از امام صادق (ع) از پيغمبر (ص) روايت می‎کنـد که فرمودند : « روز رستاخيز که فرارسد قبه ای از نور برای حضرت فاطمه (س) به پا خواهد شد ، امام حسين (ع) در حالی می آيند که سر بريده خود را در دست گرفته باشد وقتی چشم فاطمه زهرا (س) به حسين بيفتد

گريه و ضجه می کند که هيچ ملک و پيغمبر و مؤمنی در محشر نماند مگر اينکه گريان خواهد شد در اين حال خدای توانا مرد نيک صورتی را به نظر آن بانو جلوه دهد که با قاتلان حضرت حسين (ع) مخاصمه نمايد ، آنگاه خدای سبحان قاتلين امام حسين (ع) را با آن افرادی که مددکار آنان بودند و آن اشخاصی که در ريختن خون آن حضرت شرکت داشتند حاضر می‎کند و آن مرد تا آخرين نفر آنها را می‎کُشد، پس ايشان را زنده می کند تا حضرت امير (ع) برای دومين بار آن را بکُشد و دوباره ايشان را زنده می کند که امام حسين (ع) آن را برای سومين بار به قتل برساند.

 

بعد از اينها غضب ما و شيعيان ما فرو خواهد نشست. آنگاه حضرت صادق (ع) فرمودند: خدا شيعيان ما را رحمت کنندزيرا ايشان باغم واندوه طولانی ما شريک می باشند.[1]

 

در کتاب عيون اخبار الرضا از پيامبر اکرم (ص) روايت می کند که فرمودند: « دخترم فاطمه در حالی وارد صحرای محشر می شود که لباسهای غرقه به خون همراه خود دارد وی پايه عرش خدا را می‎گيرد و می گويد ای خدای عادل و دانا بين من و افرادی که فرزندان مرا کشتند حکم کن ، به حق خدای کعبه که آن روز پروردگار عادل برای دخترم قضاوت خواهد کرد ، زيرا خدا برای غضب فاطمه (س)غضب می کند و برای رضای او راضی خواهد شد . »