حيا عامل حفظ نوع بشر
انسان می تواند با عوامل نفسانی و تربیتی و سیاسی و حقوقی به عنوان مثال؛ غریزه حیاء ویژه زن را که نگهبان دیگری از خانواده و جامعه است در زن تضعیف و منحرف سازد اما هرگز از عواقب خطرناک آن مصون نخواهد ماند. صحیح آن است که ما در قوانین خود از نظام طبیعی و سازمان حکیمانه آفرینش تبعیت کنیم تا نظامات زندگی ما و نوع روابط ما با یکدیگر طبیعی باشد نه مصنوعی، اگر حیا را از زن بگیریم، او را زنی مصنوعی ساخته ایم که طبیعت او و نظام خلقت، این عمل جسورانه ما را تأیید نمی کند. خطرات آن را به ما نمی بخشد؛ زیرا شرم رویی ویژه زن از راه حکمت و با محاسباتی به او داده شده، حیای زن پاداش های گرانقدر خود را در ایجاد جامعه ی بهتر و خانواده ای اصیل تر و اخلاقی برومندتر پس انداز می کند. حیای زن شجاعت مرد را بالا می برد و او را به اقدامات مهم وا می دارد و قوایی را که در زیر سطح آرام حیات ما ذخیره شده است، بیرون می ریزد. شرم رویی ویژه زن بر شدت عشق مرد و کنجکاوی لذت بخش و محبت او و در نتیجه ثبات و طهارت خانواده و جامعه می افزاید1.
تفاوت های یاد شده و بسیاری موارد دیگر، بخشی از تفاوت های بی شماری است که دست تقدیر در وجود این دو نوع مخلوق قرار داده است و بی نیاز از دلیل است. برخی از این تفاوت‌ها دائمی و عمومی، منشأ آثار مختلف اجتماعی هستند و برخی دیگر تفاوت ها،جزئی و گذرا هستند و در نقش مرد و زن تأثیر چندانی ندارند.
در نهایت باید گفت طرفداران حقوق زن و فمینیست ها با تبلیغ همسان سازی فراگیر هر دو جنس آن دو را از ایفای نقش اصلی خویش باز می‌دارند کوشش در برانگیختن زنان برای همسانی با مردان، ارزش و اصالت را به جنس مذکر می دهد و این تحقیر بزرگی نسبت به زن است
زیرا به راستی معیار برتری و ارزش، مرد بودن نیست تا نهضت زن گرای به «مرد سازی زنان» بپردازد. زن بودن برای زنان خود کمال و ارزش است. همانطور که مرد بودن برای مردان کمال و ارزش است و هر کدام با انجام وظیفه خود به کمال مطلوب و سعادت دو جهان خواهند رسید.[2]
1ـ يحيي نوري،
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>
حقوق زن در اسلام و جهان، ص 134
ang="FA” dir="RTL">حقوق زن، ص35
نوشته :فاطمه ملائي دستجردي