حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

    امر به معروف ونهی از منکر در خانواده یکی از مسائل مهم فرهنگی خانواده هایمسلمانان است.از آنجایی که خوبیها وبدیهای هر یک از اعضای خانواده درسرنوشت سایر افراد خانوادهبی تأثیر نیست؛ باید احساس مسئولیّت بیشتری در امرو نهی یکدیگر داشته باشند.

   یکی از روشهای امر ونهی در خانواده این است که سرپرست خانواده واجبات دینی را بزرگ وبا ارزش وبااهمیّت تلقی کند وزشتی گناهان را نیز بزرگ شمارد واین را در سخنان واعمال خود گوشزد کرده وبه اجراء در آورد.برای مثال تمام مسلمانان با دیده ی احترام به قرآن می نگرند، آن را کتابی مقدس وآسمانی می دانندکه برای هدایت انسان بر وجود مقّدس پیامبر اکرم( صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شده است واین حقیقت را به فرزندان خود  می آموزند. از همین رو خانواده ی مسلمانی یافت نمی شود مگر اینکه بزرگداشت واحترام فوق العاده به قرآن را جزء برنامه های حتمی زندگی خود قرار داده است.

    این حاکمیّت فرهنگ احترام به قرآن در بین فرزندان خانواده های مسلمان ناشی از تکریم خاصّی است که والدینِ آنها نسبت به قرآن داشته اند. وقتی فرزندان، بزرگ می شوند وبه عظمت قرآن آگاه می گردند، احترام به قرآن را به طور ریشه ای وعمیق می یابند واین تکریم را به فرزندان خود آموزش می دهند.

    این مورد هر چند در فرهنگ خانواده بزرگ شمرده شود فرزندان، آن را بزرگ ترمی شمارند. یکی از روشهای اصلاح فرزندان طرح دوستی آنها با جوانان باتقواست. حتی اگر والدین هزینه ای صرف نمایند تا فرزند خود را با افراد صالح دوست گردانند کار پسندیده ای کرده اند بلکه اگر این دوستی سبب انجام واجب وترک حرام گردد، تحقق آن واجب است. ¹

1- محمد رضا اکبری ، تحلیلی نو وعملی از امر به معروف ونهی از منکر ، ص 180-182