روش امر و نهی مدیران
مدیران دستگاهای دولتی وغیردولتی ازقدرت ونفوذ درانجام کارها،تغییروتحولها،عزل ونصبهاوتقویت افراد برخوردارند. این قدرتِ نفوذ آنان باعث عدم پذیرش امر ونهی از زیردستان می شود. البته هستند مدیرانی که سرزمین وجودشان حاصلخیز از بذر نصیحت است وپیام خداوند را می شنوند وچنانچه اشتباهی انجام بدهند پذیرای پند اطرافیان هستند.
امر ونهی مدیران نیز دارای ویژگیهای خاص خود می باشد، بدین صورت میزان تأثیردر امر ونهی بالا می رود. تذکر غیر مستقیم به مدیران می تواند کاربرد فراوانی داشته باشد. طرح سوال ونظر خواهی نیز می تواند مفید باشد.[1]
می توان از طریق نامه (در صورت ضرورت، بدون نام وامضاء) با شخص مورد نظر ارتباط برقرار کرد. البته این نامه باید محترمانه وبدور از تهدید باشد. امر ونهی مدیران ومسئولین اهمیّت زیادی دارد، زیرا که بعضی مواقع افراد زیردست اعمال مدیر ویا بالا دست خود را مّد نظر قرار می دهند. پس ارشاد یک مدیر یا مسئول می تواند ابعاد بزرگتری داشته باشد.
1- محمد رضا اکبری ، تحلیلی نو وعملی از امر به معروف ونهی از منکر ، ص 172- 171
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
نوشته: زهرا حیدریان