غم ناپسند
مسلماً در مقابل غم هاي پسنديده كه زمينه را براي رسيدن به تكامل انسان فراهم مي كند، انواعي از غم وجود دارد كه وجود و استمرار آن در وجود انسان را از رسيدن به هدف اصلي كه همان تكامل است باز مي دارد كه مي توان به برخي از آنها در خلال برخي از روايات پي برد.
1- غمي كه در اثر دنيا خواهي بوجود مي آيد.
امام صادق عليه السلام: دنيا خواهي، غم واندوه مي آورد و پشت كردن به دنيا ماية آرامش است.
2- غمي كه در اثر چشم داشت به مردم بوجود مي آيد.
پيامبر خدا صل الله عليه وآله وسلم : هر كه چشمش به دست مردم باشد اندوهش دراز و افسوسش پايدار شود.
3- غمي كه در اثر خشم بوجود آيد.
امام علي عليه السلام: هر كه به كسي خشم گيرد كه توان آسيب رساندن به وي را ندارد اندوهش دراز گردد و خود را عذاب دهد.
4- غمي كه در اثر عدم صبر وبي تابي كردن بوجود مي آيد.
«از بي تابي كردن بپرهيز؛ كه آن اميد را قطع مي كند و عمل را ضعيف مي گرداند و اندوه مي آورد»[1]
[1]- اين احاديث ازتعدادي احاديث دركتاب ميزان الحكمه (محمدري شهري)، ج3، ص 1147-1149- جمع شده است.
نوشته : سیده زهرا آتشی
