نماز و حقوق همسر
در مورد حقوق همسران نسبت به يكديگر پيامبر مي فرمايند: «هشت گروه نمازشان قبول نيست: و از آن جمله زني كه از وظايف خود نسبت به شوهرش سرپيچي كند و شوهرش بر او خشمناك گردد.» [1] اسلام به رعايت حقوق افراد خانواده بهاي خاصي مي دهد، زيرا خانواده را بنيان و اساس جامعه مي داند و با سعادت خانواده سعادت جامعه را تضمين مي كند. نماز با كوچكترين حق از همسر پذيرفته نمي باشد. در جوامعي كه نسبت به مذهب بي تفاوت
مي باشند و يا در جوامع غربي هريك از همسران براي خود وكيلي جداگانه و خصوصي دارد كه در هنگام مشاجره و از بين رفتن حقوقش به آن مراجعه مي كند، وكيل نيز طبق قانون حق را از طرف مقابل مي گيرد ولي اسلام اين وكيل خصوصي را در عبادتي به نام نماز قرار داده است با اين تفاوت كه در آنجا به طور مثال وكيل زن حق زن را از مرد مي گيرد ولي در اينجا وكيل زن (نماز) حق مرد را از زن مي گيرد.
1- هشت كس اند كه نمازشان پذيرفته نمي شود، بندة فراري تا زماني كه به سوي مولايش برگردد، زن نافرماني كه شوهرش از او ناراضي است، كسي كه زكات نمي دهد، كسي كه وضو نمي گيرد، دختر بالغي كه بدون روسري نماز بخواند، پيشواي قومي كه با آنان نماز بخواند در حالي كه از او ناراضي هستند، آدم مست و كسي كه بول و غائط را به زور در خود نگه دارد. (ميزان الحكمه، ج7،
ص 3116 و بحارالانوار ، ج77، ص 232، حديث 6).