محدوده ی اخلاقی خوردن
گاهی منشأ منفی اخلاقی به نوع خاصی از خوردنی ها و آشامیدنی ها مربوط می شود و به نوعی تزاحم باز می گردد . در این موارد از آن جا که بعضی از خوردنی ها و آشامیدنی ها به نوعی مزاحمت برای التذاذهای دیگر ایجاد می کنند یا موجب زیانی بر جسم یا روح انسان می شوند ، از ارزش منفی برخوردار خواهند شد . مثلاً گاهی ممکن است خوردن چیزی سلامتی انسان را تهدید کند در این صورت التذاذ از اکل، مزاحم لذت سلامتی و صحت انسان خواهد بود و این خود عامل نیرومندی است که اخلاقاً عمل خوردن را محدود می کند به حدی که به سلامتی انسان لطمه ای وارد نشود و نیز خوردنی ها را محدود می کند به چیزهایی که ،سلامتی بدن را تهدید نکند و یا چیزهایی مثل شراب و گوشت خوک و یا گوشت هر حیوانی که بنام خدا ذبح نشده ضرر روحی و معنوی نداشته باشد. در مواردی نیز یک جهت نامطلوب ، منشأ ارزش منفی عمل خوردن و آشامیدن در انسان خواهد شد . کسی که می خورد و می نوشد تا با نیروی حاصل از آن در راه خدا معصیت کند هرچند خوردنی هایش هم از طیبات باشد و ضرر مادی ، عقلی و اجتماعی هم نداشته باشد ، چنین نیتی خود به خود عمل تغذیه و خوردن و آشامیدن وی را نکوهیده ، ناستوده و دارای ارزش منفی خواهد ساخت [1] در این باره به آیه ای از قرآن اشاره می کنیم: «کُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ لا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْکُمْ غَضَبِي وَ مَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوى »[2] «از خوراکيهاى پاکيزهاى که روزى شما کرديم، بخوريد و[لى] در آن زيادهروى مکنيد که خشم من بر شما فرود آيد، و هر کس خشم من بر او فرود آيد، قطعاً در [ورطهى] هلاکت افتاده است.»
