حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

1- « وَ أَنْکِحُوا الْأَيامى مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ يَکُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ  واسِعٌ عَلِيمٌ[1]؛بى همسرانِ خود، و غلامان و کنيزانِ درستکارتان را همسر دهيد. اگر تنگدستند، خداوند آنان را از فضل خويش بى‏نياز خواهد کرد، و خدا گشايشگرِ داناست.»

در این آیه یکی از مهمترین راه های مبارزه با فحشاء که ازدواج ساده و آسان ، و بی ریا و بی‌تکلف است ، اشاره شده زیرا این نکته مسلم است که برای برچیدن بساط گناه ، باید از طریق اشباع صحیح و مشروع غرایز وارد شد و به تعبیر دیگر هیچ گونه (مبارزه منفی ) بدون (مبارزه مثبت ) مؤثر نخواهد بود.[2]

2-« وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً مِنْ قَبْلِکَ وَ جَعَلْنا لَهُمْ أَزْواجاً وَ ذُرِّيَّةً وَ ما کانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ  لِکُلِّ أَجَلٍ کِتابٌ[3]؛و قطعاً پيش از تو [نيز] رسولانى فرستاديم، و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم. و هيچ پيامبرى را نرسد که جز به اذن خدا معجزه‏اى بياورد. براى هر زمانى کتابى است. »

این آیه در حقیقت پاسخی است به ایرادات مختلفی که دشمنان پیامبر(ص) داشتند از جمله اینکه : گروهی می گفتند مگر پیامبر ممکن است از جنس بشر باشد و همسر اختیار کند و فرزندانی داشته باشد، آیه فوق به آن ها پاسخ می گوید : « این امر تازه ای نیست ما قبل از تو [نيز] رسولانى فرستاديم، و براى آنان زنان و فرزندانى قرار داديم.[4] »

3- « وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً[5]؛ و کسانى‏ هستند که مى‏گويند: پروردگارا، به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مايه‏ى روشنىِ چشمان [ما] باشد، و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان.»

یکی از ویژگی های مومنان راستین این است که توجه خاصی به تربیت فرزند و خانواده خویش دارند و برای خود در برابر آن ها مسئولیت فوق العاده ای قائلند.

آن ها پیوسته از درگاه خدا می خواهند و می گویند پروردگارا همسران و فرزندان ما را از کسانی قرار ده که مایه ی روشنی چشم ما گردند. بدیهی است منظور این نیست که تنها در گوشه ای بنشینند و دعا کنند ، بلکه دعا دلیل شوق و عشق درونیشان بر این امر است و رمز تلاش و کوشش.

مسلماً چنین افرادی آنچه در توان دارند در تربیت فرزندان و همسران و آشنایی آن ها به اصول و فروع اسلام و راه های حق و عدالت ، فروگذار نمی کنند و در آنجا که دستشان نمی رسد دست به دامن لطف پروردگار می زنند و دعا می کنند. اصولاً هر دعای صحیحی باید این گونه باشد به مقدار توانایی تلاش کردن و خارج از مرز توانایی دعا نمودن[6].

آیه اول امر به ازدواج است و آیه ی دوم در معرض امتنان و اظهار فضل و مدح اولیاء خدا است و آیه ی سوم در بیان ویژگی های مومنان راستین در دعا کردن به خانواده ، همسر و فرزندان می‌باشد.[7]