حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

۱- توبه از گناهی که فقط حق الله است و قضا هم ندارد : مانند ( کسی که شرب خمر نموده باشد یا گناهانی را مرتکب شده ) که از دیدگاه شرع انور حد ندارد و یا فحش و ناسزا به کسی داده و یا دروغ گفته است . امثال این ها چون حق الله است فقط استغفار و پشیمانی اش و تصمیم او بر عدم انجام آن ها توبه ی اوست .

٢- گناهانی که حق الله است ولی قضا دارد:مانند( کسی که نماز نخوانده ، روزه نگرفته باشد ) به غیر پشیمانی از گناه و تصمیم به انجام واجبات قضای آن ها هم لازم است انجام دهد و یا وصیت به انجام آن ها بنماید چرا که اجلش فرا برسد و جان به جان آفرین تسلیم کند نماز و روزه فوت شده اش را برای او قضا کند .

٣- گناهانی که حق الناس به حساب می آید:مانند( کسی که با شهادت دروغ حق مسلمانی را ضایع یا مال مردم را به ناحق خورده باشد و یا با گرفتن ربا و رشوه و غصب مال مردم و ستم بر بندگان خدا را داشته باشد ) که در این قسم غیر از پشیمانی و استغفار باید حقوقی که از دیگران بر گردن اوست را ادا یا حلالیت طلب کند که برای رسیدن به مسائل و احکام فرعیه ی آن به کتب فقهی مراجعه شود . [1]

نوشته  :  مینا کلانتری