حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

تجزیه توبه یعنی این که انسان از بعضی گناهان توبه کنند و از بعضی دیگر توبه نکند . تجزیه توبه به یکی از سه صورت قابل تصور است : ۱- توبه از کبائر و رها کردن صغائر ، ۲- توبه از بعضی کبائر و رها کردن بعضی دیگر ، ۳- توبه از صغایر و رها کردن کبائر .

قسم اول :  توبه از کبائر و رها کردن صغایر

توبه به این صورت ممکن است زیرا انسان می داند کبائر نزد خدا بزرگترند و خشم و غضب او را سریع تر برمی انگیزند و صغایر زودتر بخشیده می شوند و چه بسیارند کسانی که توبه کرده اند ولی معصوم نیستند چون توبه مقتضی عصمت نیست و گاهی دیده می شود که طبیب بیمارش را از چیزی مثل عسل شدیداً منع می کند ولی از شکر به طوری منع می کند که بیمار می فهمد اگر هم بخورد اثری نخواهد داشت .[1]

قسم دوم : توبه از بعضی کبائر و رها کردن بعضی دیگر

آن نیز امکان پذیر است زیرا که ( فرد ) برخی از گناهان کبیره را شدیدتر و عظیم تر از بعضی دیگر می داند . توبه می کند از آن جهت که بدین حقیقت آگاه است که خداوند از حقِ مردم نمی گذرد و امکان دارد که توبه کننده معتقد باشد .[2]

قسم سوم : توبه از صغایر و رها کردن کبائر

ایـن صـورت هـم ممکن است زیرا هیچ مومنی نیست که از گنـاهان خود هراس و از ارتکاب آن ها پشیمان نباشد اگر چه ممکن است این بیم و ندامت شدت و ضعف داشته باشد ولی گاهی به خاطر دو دسته انگیزه و علت ، لذتی را که یک انسان احساس می کند بیشتر از رنج و خوفی است که در دل دارد و

آن انگیزه ها یا اسبابی هستند که مثل جهل و غفلت موجب ضعف خوف می شود و یا اسبابی که شهوت را تقویت می کند به همین خاطر انسان در عین پشیمانی عزم قوی بر ترک گناه ندارد . مثل اینکه از غیبت و نگاه به نامحرم و امثال آن توبه می کند درحالیکه در شرب خمر اصرار دارد .[3]

نوشته : مینا کلانتری