حسد انسان را از رسيدن به مقامات والا باز مي دارد .
شخص حسود هرگز نمي تواند از مديريت بالايي در جامعه برخوردار باشد چرا كه حسد ، ديگران را از گرد او پراكنده مي كند و كسي كه داراي قوّة دافعه است هرگز به بزرگي نمي رسد . [1] شاهد اين سخن گفتار ديگري از امام علي - عليه السلام - است كه فرمود : « الحسود لا يسود [2] ؛ حسود بزرگي و برتري نمي يابد . »
اين يا به اعتبار آن است كه حسد ذاتاً فرد را از بزرگي دور مي كند ، يا اينكه چون حق تعالي مي داند كه اگر براي او قدرتي باشد در زوال نعمتهاي زير دستان خود سعي مي كند و از ايشان زايل مي كند به اين سبب نمي گذارد كه او بزرگ و سركرده شود ، يا به اعتبار اين است كه او از راح حرصي كه دارد در زايل كردن نعمت مردم كاري كند كه به سبب آن در نظرها خفيف و سبك گردد و از عرصة مهتري و بزرگي بيفتد . [3]
[1] ناصر ، مكارم شيرازي و ديگران ، همان ، ص 142 .
[2] عبدالواحد بن محمد ، تميمي آمدي ، همان ، ج 1 ، ص 255 .
[3] همان ، ص 255 .
نوشته مرضيه صادقي