حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

كليد ابزاريست كه بدان وسيله ، ابواب بسته گشوده مي شود ، كليد را در عربي مفتاح خوانند ، مفتاح ، ما يفتح به ، مي باشد يعني چيزي كه مي گشايد – فتح ، گشودن است و مفتاح وسيله آن .هر كليدي با بسته اي سنخيت دارد شايد بسته اي كليد  فلزي بخواهد ، گاهي بسته اي به كليدهاي چوبي نياز دارد . پاره اي از بسته ها نيز كليد چرمي مي خواهند چنانكه مي گويند كليدهاي گنج قارون چرمي بوده ،رمز كليدي مي خواهد كه بدان وسيله گشوده گردد

اما هر علمي كليدي دارد . مسائل رياضي ، كليد ويژه ي خود را دارند . خردمندان براي گشودن دشواريهاي زندگي ، به دنبال كليد آن ها مي گردند . زبان هر كس ، كليد شخصيت علمي و عقلي او است . سخن ،كليد پي بردن به ارزش يا بي ارزشي سخنگو است .

 به هر حال هر قفلي را كليدي است ، خواه قفل سعادت و خوشبختي باشد ، خواه قفل زيان و بدبختي ، بنابراين كليد ، در سعادت و خوشبختي را مي گشايد يا درهاي بسته ي زيان و بدبختي را باز مي نمايد .

از طرفي ، دري كه بسته مي شود از دو نظر مورد توجه قرار مي گيرد : 1- ممكن است دَرب براي محفوظ نگاهداشتن اشياء قيمتي و گرانبها بسته شود كه آن اشياء از دسترس دزد در امان باشد . 2- یا براي جلوگيري از نفوذ موجودات خطرناك ، دَرب را به روي آن ها مي بندند ، تا مردم را از خطر آن ها محفوظ نمايند .

مي توان گفت : بستــن درب ، براي جلـوگيري از خطر هجـوم موجودات خطـرنـاك و اشـرار مي باشد ، و باز شدن آن يكي از دو خطر را دارا است .

پس هر موجودي كه داراي يكي از اين دو خصوصيت نباشد ، دري به رويش بسته نخواهد شد ، در اين وادي تنها خداي مهربان است ،كه وجودش سراپا سود براي مخلوقين و بندگان است و در همه حال با آغوش باز ، نياز بندگان را برآورده كرده و دَر رحمت بي انتهايش با مهرباني ، بر روي بندگان باز است .

در همين راستا امام حسن عسگري (ع) مي فرمايند : دروغ كليد تمام ناپاكي هاست « حطت الخبائث في بيت و جعل مفتاحه الكذب » [1] يعني تمام ناپاكيها و گناهان ، در خانه اي جمع شده و كليد آن دروغگويي است .

كسي كه با دروغ سر و كاري نداشته باشد ، از خطر گناهان به دور است و به نيكوكاري نزديك مي باشد . ولي هنگامي كه با دروغ آشنا شده ، درهاي گناهان به رويش گشوده مي شود و بزودي در سياهچال بدبختي سقوط خواهد كرد . و گاه چنان در آن جا مسكن مي گزيند كه بيرون آمدنش بسيار دشوار خواهد بود . [2]

و چنانچه انسان دروغ را ترك كند ، خواه نـاخـواه سـايـر گنـاهان ديگر را نيز تــرك كرده در روايتي از رسول الله (ص) آمده كه : « لما قال له رجل : استسر بخلال اربع : الزنا ، شرب الخمر ، والسرق، والكذب ، فأيتهن شئت تركتها لك - : دع الكذب ، فلما ولي هم بالزنا ، فقال : يسألني فان جحدت نقضت ما جعلت له ، و ان اقررت حددت ، ثم هم بالسرق ، ثم بشرب الخمر ، ففكر في مثل ذلك ، فرجع اليه فقال : قد اخذت علي السبيل كله ! فقد تركتهن اجمع :[3] مردي به رسول خدا (ص)عرض كرد : اي رسول خدا ، چهار كار خوشايند من است : زنا ، شرابخواري ، دزدي و دروغ . اما هر كدام را كه بفرماييد به خاطر شما ترك مي كنم . حضرت فرمود : دروغ را رها كن ، مرد رفت و تصميم گرفت زنا كند اما با خودش گفت : پيامبر (ص)از من مي پرسد ( كه زنا كرده اي يا نه ) اگر انكار كنم ، قولي را كه به ايشان داده ام شكسته ام و اگر اقرار كنم ، حد مي خورم سپس تصميم گرفت دزدي كند ، بعد تصميم گرفت شرابي بخورد ، اما هر بار همين فكر را با خود كرد لذا نزد رسول خدا (ص) برگشت و عرض كرد شما راه را به كلي بر من بستيد من همه ی اين كارها را رها كردم » .[4]