در مذمت دروغ :
آيات و روايات بسياري در نكوهش دروغگويي وارد شده ، در نكوهش دروغگويي همين بس كه كليد همه ي بديها و از بين برنده ي ايمان شمرده شده و در شرع مقدس اسلام فرد دروغگو همرديف برخي از افراد از قبيل بت پرستان و منافقان و رباخوران و شرابخواران قرار داده شده است . هم چنين بين دروغ و بي ايماني رابطه ی دوسويه اي برقرار است و همانطور كه دروغ موجب از بين رفتن ايمان مي شود ، خود بي ايماني نيز انگيزه ي دروغگويي مي شود .
در روايتي از امام باقر (ع) آمده كه : « إن الكذب خراب الايمان »[1] همانا دروغ مايه ی خرابي ايمان است [2] . گرچه اعمال و رفتار هميشگي انسان نشان دهنده ي خلقيات اوست . و اين دو نسبت به يكديگر ، تأثير و تأثر متقابل دارند ، ولي رفتار مقطعي و گذرا نشانه ي خلق و خوي او نيست . به همین دلیل ، در اخبار آمده که عادت بر دروغ گفتن با ایمان ، همسو و سازگار نیست يعني ممكن است، شخص مؤمن در اثر ضرورت يا غفلت گاهي مرتكب دروغگويي شود ، ولي امكان ندارد كه مؤمن آن را شيوه و راه و رسم زندگي خويش قرار دهد . [3]
[1]- محمد مهدي نراقي ،
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
معراج السعادة ، ج 2 ، ص 324
ent: 26.85pt;” dir="RTL">[3]- محمد رضا مهدوي كني ،
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
نقطه هاي آغاز در اخلاق عملي ، ص 245