دوست خوب
از بارزترین مشخصه های دوست خوب و واقعی آن است که با انسان یکدل و یکرو باشد و هنگام نیاز ، او را رها نکند و در گرفتاری به کمکش بشتابد و در غم و شادی و راحت و رنج ، با او همدردی و مشارکت داشته باشد ، مثل یک برادر . [1]
امام علی (ع)می فرماید : « لا يَکُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتّى يَحْفَظَ أَخاهُ فِى ثَلاثٍ: فِى نَکْبَتِهِ، وَ غَيْبَتِهِ، وَ وَفاتِهِ.»[2]
«دوست، دوست نيست مگر آنکه حقوق برادرش را در سه جايگاه نگهبان باشد، در روزگار گرفتارى، آن هنگام که حضور ندارد، و پس از مرگ.»
برادران و دوستان بر سه دسته اند : برخی در مقابل تو از خود می گذرند ، بعضی در مقابل تو از مال تو می گذرند و این دو دسته راستگو هستند و دسته سوم کسانی هستند که از تو استفاده می کنند و تو را عاملی برای سودجویی می شناسند و به آنها اعتماد نکن. [3]
در معاشرت باید صمیم بود ولی حد آن را باید نگه داشت و در همه حال اصل اعتدال را نباید از دست داد . البته اگر دوستی ها برای خدا باشند و آدمی هم در ترک دوستی یا دشمنی دست از اعتقاد برندارد این مسائل برای او حل است . دشواری در این است که بسیاری از انسان ها مالک خود نیستند در تنگناها و مصائب دین خود را از دست می دهند.[4]
[1]-
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>
جواد محدثی ، دوستی ، انتشارات آستان قدس رضوی ، ص 16