ضرر حسد مبلغان به دين خدا
اين خصلت شيطاني بايد از همة دلها زدوده شود به ويژه از دل و درون عالمان و مبلغان ، مبلغ كاري خدايي انجام مي دهد و در اين راه هرگاه به همكاران و مبلغان ديگر برخورد كه همسان يا برتر از او ، وظيفة تبليغ را انجام مي دهند بايد خرسند شود و خداي را سپاس گويد كه انسان ديگري پيدا شد و بار سنگين مسئوليت را از دوش او برداشت .
در اينگونه موارد كوچكترين و كمرنگ ترين شكل حسادت ، از روح اسلام و تبليغ ، فرسنگها به دور است . كساني كه اينگونه بيماريهاي رواني را در خود با كتب اخلاق ، تمرين و رياضت درمان نكرده اند و ريشة اين خصلتهاي شيطاني را از ژرفاي روحشان برنياورده اند مطلقاً نبايد به كارهاي رحماني دست بزنند .
حسد در كار مبلغان ، زيانهاي بزرگ اجتماعي و انقلابي نيز در بر دارد كه جبران ناپذير است. زيرا بسيار پيش مي آيد كه چندين نفر در شهري يا مركزي مأمور تبليغ و نشر فرهنگ اسلام
مي شوند و بايد در سايه همكاري ، همفكري ، شور و مشورت ، بهره برداري از تجربيات يكديگر ، كارها را چنان پيش ببرند كه در اندك زمان ، بيشترين نتيجه را بگيرند در اينجاست كه اگر حسادت در ميان بيايد به جاي همكاري ، تضاد ، درگيري و رقابت پيش مي آيد و اين ، حاصل كار همه را تباه مي سازد و منطقه را به نابساماني و تباهي مي كشد .
اين ضرر حسد ، ضرري اجتماعي است و بر پيكر اسلام وارد مي آيد كه نابخشودني است و با حسدهاي شخصي فرق بسيار دارد . اين گناهي است كه زيان آن متوجه آيين خدا و اسلام
مي شود و خدا چنين افرادي كه پايه هاي آيين او را سست كنند نخواهد بخشيد . [1]