علم زینب (سلام الله عليها)
علم از برجسته ترین صفات بشری است ، هرانسانی که دارای علم باشد از هر جهت نسبت به دیگران ممتازاست. قرآن در این رابطه می فرماید:
یَرفَعِ اللهُ الذینً آمَنُوا مِنکُم وَ الذینَ أُتُوا العِلمَ دَرَجاتٍ[1]
خداوند از میان شما مومنان و دانش یافتگان را مرا به مرتبه های بلند فرا برد.
البته در این جا آن علمی منظوراست که باعث نورانیت دل و معرفت بیشتر انسان به خدا و حقایق عالم می گردد عمدتاً علمی که انسان از طریق درس و بحث و مدرسه به دست می آورد، علم اکتسابی است، لکن آن علمی که از راه تزکیه و تذهیب نفس و نیز از الفاضات الهیه حاصل می شود، علم لدنی است و نوعاً جوشش و پیدایش آن از دل است و هزگزنصیب انسان نمی شود، مگر آن که دل از پلیدیها و آلودگیها پاک گردد. در حدیثی از رسول اکرم (ص) فرمودند:
مَن اَخلَصَ لِلّه تعالی اَربَعینُ صَباحاً ، فَجَّرَ اللهُ ینا بیعَ الحکمَهِ مِن قَلبِهِ عَلی لِسانِهِ.
کسی که چهل روز خود را برای خدا خالص کند ، خداوند چشمه های حکمت را از قلبش به زبانش جاری می کند پس علمی که در سایه خلوص و تصفیه باطن نصیب آدمی می شود علم لدنی است.
قطعاً علم زینب کبری (س) از سنخ معلومات بشری نبوده است بلکه دل او در سایه افاضات الهی و تعلیمات معلمان بزرگ وحی و در مکتب نبوت و امامت از منبع علوم غیبی سیراب گشته بود و البته شواهد و قراینی نیز وجود دارد که جملگی بر مقام علمی آن بانوی بزرگوار دلالت دارد .
سید نورالدین فاضل جزایری در کتاب خصائص زینبیه می نویسد: حضرت زینب(س) مجلس تعلیم و تربیت و تدریس داشته است و در مدت امامت پدرش در کوفه برای زنان مجالس تفسیر احکام اسلامی برگزار می کرد یک روز در حالیکه پیرامون کلمه «کهیعص» صحبت می نمود پدرش وارد شد و فرمود:« می شنوم تفسیر کهیعص را برای زنان می گویی؟» زینب (س) عرض کرد: «بلی پدر» سپس حضرت علی (ع) فرمود: «نور دیده من در این کلمه رمزی است که بر مصیبت هایی که بر شما وارد می شود حکایت می کند»عرض کرد:«چگونه[2] است آن مصیبت؟» حضرت علی ماجرای مصیبت او را تعریف کرد و سپس زینب (ع) سخت گریست
از جمله شواهد دیگری که بر مقام علمی و فضیلت زینب کبری (س) دلالت می کند بیان حضرت زین العابدین (ع) در کوفه است زمانی که سفیر کربلا خطبه آتشین و کوبنده خود را درکوفه ایراد می نمود آن حضرت فرمود:
یا عَمَهُ اُسکُتی ، أَنتِ بِحَمدِ اللهِ عالِمَهُ غَیرُ مُعَّلِمهَ و فَهِمَهُ غیرُ مُفَّهِمَهَ
عمه جان، آرام بگیر، الحمدا… تو دانشمند بدون معلم و متفکر بدون کلاس و مدرسه هستی
مقام زینب (س) به آنجا می رسد که امام حسین(ع) نیابت امام را در کربلا به دلیل بیماری امام زین العابدین (ع) بدو می سپارد. شیخ صدوق علی بن بابویه در این زمینه می فرماید: « حضرت زینب(س) نیابت خاص را از طرف امام حسین (ع ) به عهده داشت و مردم در مسائل حلال و حرام به او رجوع می کردند، تا زمانی که امام زین العابدین (ع) از بیماری خلاصی یافت. از همه مهمتر ، خطبه های زینب کبری(س) در کوفه و شام اسناد گویایی هستند که مقام علمی او را بدون شواهد به اثبات می رسانند، نکات علمی و ادبی و معانی به کار رفته در خطبه های سفیر کربلا بحدی است که ذهن هر خواننده دل آگاه و اندیشمند را به تماشای فرازهای ظریف و بلیغ آن می نشاند.[3]
2.
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
دکتر اسماعیل منصور لازیجانی: زینب کبری فریادی بر اعصار ، صفحه 27 و 26
