حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

نماز در تمام اركان زندگي ما نقش دارد. بنابراين براي تمام اين امور زيربنايي جامعه و الگوي رفتار يا هنجار و قانون وضع مي كند. افراد نيز خود را با اين قوانين هماهنگ مي كنند. در نتيجه جامعه اي خواهيم داشت سالم (به شرطي كه افراد نماز را بدرستي بخوانند نه براي رفع مسئوليت) و اين امر خود منجر به اصلاح افراد به عنوان خشت و آجر زير بنايي اين جامعه
مي شود. وقتي افراد اصلاح شوند، جامعه اصلاح مي شود. يعني از دو سمت، ابتدا با طرح قوانين موجب اصلاح جامعه شده كه اصلاح جامعه خود افراد تحت نظر و پوشش خود را اصلاح
مي كند، و از سوي ديگر با اصلاح تك تك افراد موجب اصلاح خانواده، گروه، كوچه، خيابان، شهر و جامعه مي شود و قرآن نيز بر اين امر صراحت دارد:

«إِنّا لا نُضيعُ أَجرَ المُصلِحينَ» ، «ما پاداش اصلاح طلبان را ضايع نمي كنيم.» [1] نمازهاي جماعت فرد را از فردگرايي، انزوا و گوشه گيري خارج كرده و از طرف ديگر وادار مي كند كه با غرور و خودخواهي مبارزه كند و از اين طريق او را وارد جامعه نموده و عضوي فعال از جامعه درست مي كند و فردي كه وارد جامعه شد جهت اعتلاي آن مي كوشد.