پيامدهاي شادي هاي ناروا
شادي هاي ناروا، پيامدهايي را به دنبال دارد كه به چند نمونه از آنها اشاره مي‌نمائيم:
1- جنگ و دعوا
شادي هاي مستانه و افراطي، گاهي موجب تنش و برخورد با ديگران مي شود و در نتيجه به جنگ و دعوا كشيده مي شود. علي عليه السلام فرمود: «رٌبّ طَرَبٍ يَعُودُ بالحرب؛ چه بسا خوشي و شادي كه به جنگ و دعوا منتهي مي شود[1]».
>
زيرا معمولاً در شادي هاي افراطي و ناروا، حركاتي انجام مي شود كه آزادي، آسايش و امنيت ديگران را به خطر مي اندازد مانند شرابخواري.
2- ذلت ورسوائي
بعضي از شادي ها به جهت توأم بودن با فساد و گناه، سرانجام به ذلت و رسوايي شخص مي انجامد.
علي عليه السلام فرمود: «مَنْ تَلذَّذَ بمَعَاصيِ اللهِ اَوْرَثَهُ اللهُ ذُلاً: كسي كه از گناهان ومعاصي، لذت ببرد، خداوند او را ذليل خواهد نمود.[2]»
>
3- هلاكت وسقوط
يكي از سنت هاي الهي اين است كه هر گاه جامه اي به خوشگذراني، عياشي و تن پروري روي آورد، دير يا زود، سقوط خواهد كرد. و در مقابل، جوامعي كه ميانه روي در معاش، تلاش و صرفه جويي در زندگي را شعار خود قرار مي دهند، سر بلند خواهند بود.
به همين جهت است كه قرآن مجيد وقتي از سقوط ملت ها سخن مي گويد، از اين واقعيت تحت عناوين، مترفين، فاسقين و… ياد مي كند، چنانچه در جايي مي فرمايد:
«واِذا اَرَدْنا اَن نُهْلِكَ قَرْيةً اَمَرْنا مُتْرَفيها فَفَسَقُوا فيها فَحَقَّ عَلَيها الَقْولُ فَدَمَّرْناها تَدْميرا[3]؛ و ما چون اهل دياري را بخواهيم (به كيفر گناه) هلاك سازيم، پيشوايان و متنعمان آن شهر را امر كنيم (به طاعت ليكن آنان) راه فسق و تبهكاري و ظلم در آن ديار پيش گيرند (و مردم به راه آنها مي‌روند) آنگاه تنبيه و عقاب ما تحقق خواهد يافت، آنگاه همه را (به جرم بدكاري) هلاك سازيم».
در سورة فرقان مي خوانيم وقتي خداوند معبودهاي مشركين را مورد بازخواست قرار مي‌دهد و مي فرمايد: آيا شما آنها را گمراه كرديد و يا آنكه آنها شخصاً به چنين انحرافي دست زدند؟ آنان در مقام پاسخ مي گويند: «… ولكِنْ مَّتَّعْتَهُمْ واباءَ هُم حتّي نَسُوا الذِّكْرَ وكانوا قوماً بُوراً[4] «لكن تو اين كافران و پدرانشان را متمتع به دنيا و نعمت هاي آن گردانيدي تا آنكه از فرط سرگرمي به دنياي پست فاني، ذكر تو و قرآن عظيم تو را كه سرماية سعادت بود، فراموش كردند و مردمي شقي و تبهكار روزگار بودند.
>
چنانچه ملاحظه مي فرماييد، در تمامي اين آيات، عامل سقوط وانحراف، همان بهره مندي از رفاه وسرگرم شدن به مظاهر زودگذر آن است.
آري، اين قانون خلقت است، هر ملتي كه به راحتي و عيش، خو مي كند، بايد ذليل شود. 4- حوادث و اتفاقات ناگوار
از آنجا كه شادي هاي مفرط با احساسات منفي همراه است، امكان هر گونه حادثه اي وجود دارد؛ مانند تصادفات رانندگي، موتورسواري، موتور سواراني كه با نهايت سرعت و غرور به دنبال كاروان هاي عروس حركت مي كنند و يا حوادثي كه به خاطر آتش بازي، ترقه بازي و نورافشاني در سنت خرافي شب چهاشنبه سوري توسط عده اي از جوانان انجام مي شود و هر ساله، حوادث ناگواري را به دنبال دارد.
5- عذاب الهي
پيامبر صل الله عليه وآله وسلم فرمود: «من أَذْنَبَ ذنباً و هُوَ ضاحِكُ دَخَلَ النّارَ و هُوَ باكٍ؛[5] كسي كه گناه كند در حالي كه مي خندد، در قيامت داخل آتش جهنم مي شود در حالي كه گريان است».[6]
[1]- ميزان الحكمه، ج 7، ص 426، غررالكم، حديث 5456، ر. ك محمد بيستوني، شادي وآرامش از ديدگاه قرآن و نهج البلاغه، ص 225
[2]- ميزان الحكمه، ج 3، ص 463؛ ر. ك محمود اكبري، غم وشادي در سيره معصومان، ص 63
[3]- اسراء (17)/ 16
[4]- فرقان (25) / 18
[5]- وسايل الشيعه، ج 11، ص 268؛محمد بيستوني، شادي وآرامش از ديدگاه قرآن ونهج البلاغه، ص 230
[6]- محمود كبري، غم و شادي در سيره معصومان، صص 67- 62 (با تلخيص)
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
