حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

اسرار و نکات فراوانی درآدابی که برای زیارت بندگان پاک و مقرب خداوند از زبان معصومین -ع- بیان شده وجود دارد که ما از علت و حکمت و واقعیت و آثار و برکات آنها خبر نداریم ولی به طور مسلم می دانی که هر دستور و آدابی حاوی خیرات و برکات فراونی است که اگر زیارت بر طبق آن انجام گیرد این خیرات نصیب زائر می گردد . در برخی زیارت ها مانند زیارت حضرت معصومه گفتن تسبیحات حضرت زهرا-ع- البته با مقدم داشتن سبحان الله بر الحمد الله وارد شده و در برخی دعاها و اذکار مخصوصی پیش از خواندن زیارت وارد شده و نوع نمازهایی هم که پس از زیارت معصومین وارد شده یکسان نمی باشد و متفاوت است . همه اینها دليل بر این است که دستور زیارت در مورد هر معصوم و یا معصوم زاده ای نکته خاص خود دارد که ولی خدا و امام معصوم -ع- از آن با خبر است وما را به رعایت آنها سفارش نموده و ما از آنها آگاهی درستی نداریم .

رعايت آداب زيارت به همان صورتي كه آمده مستحب است و آثار معنوي دارد. ترك مستحبات اشكال شرعي ندارد، اگر چه نوعي محروميت محسوب مي شود. زيارت حضور زائر است عند المزور؛ بنابراين همچنان که محدث قمي در مفاتيح الجنان آورده است هنگام زيارت حضرت رضا(ع) نزد ضريح آن حضرت مي روي و پشت به قبله روبروي آن حضرت مي ايستي و زيارت مي کني. بالاسر مطهر حضرت رضا مزيتي دارد براي عبادت و نماز در آنجا. لکن از بيان محدث قمي که مي فرمايد «پشت به قبله مي ايستي و زيارت را مي خواني» معلوم مي شود که روبروي آن حضرت ايستادن و خواندن بهتر است. (مفاتيح الجنان، آداب زيارت، ص 505 و ص 821 زيارت حضرت رضا(ع)). مرحوم آيت الله حائري (حاج آقا مرتضي حائري) در کتاب «سر دلبران» مي گويد روبروي آن حضرت بايد ايستاد، از بالاسر با کسي صحبت نمي کنند، روبرو مي ايستند و صحبت مي کنند. نتيجه کلام آن که رعايت دستوري را که در مفاتيح الجنان ذکر شده براي زيارت ها مناسب است. ايشان در آداب زيارت مي فرمايد: در وقت زيارت پشت به قبله و رو به قبر منور ايستادن يکي از آداب زيارت است و ظاهرا اين ادب مختص به معصوم است و چون از خواندن زيارت فارغ شد گونه راست را به ضريح بگذارد و به حال تضرع دعا کند پس گونه چپ را بگذارد و بخواند خدا را به حق صاحب قبر که او را از اهل شفاعت آن بزرگوار قرار دهد و مبالغه کند در دعا پس برود به سمت سر مطهر و رو به قبله بايستد و دعا کند. زيارت از روبرو و دعا و مناجات و نماز بالاسر يا پشت سر عقب تر از ضريح مطهر. البته رعايت اينگونه آداب در صورت فراهم بودن شرايط بدون مزاحمت براي ديگران است اما اگر در حال شلوغي باشد، ايستادن در محل مناسب و خواندن دعاها در يک جا،اشکالي ندارد، چنان که بزرگان مانند آيت الله بهاءالديني در مسجد گوهرشاد و دور از ضريح مي نشستند زيارتها را يکجا مي خواندند و برمي گشتند و برخي از بزرگان با فاصله از ضريح در هر جا که جا بود به خصوص قسمت بالاي سر رو به قبله دعا و نمازها را مي خواندند

سایت پرسمان