آثار و بركات صله رحم

06 آبان 1391 توسط خسروی

 

 آثار و کارکردهای فراوانی در روایات برای صله رحم شمرده شده است که براستی انسان را دچار شگفتی و تحقیر می سازد. انبوه این آثار، با نظر به اهمیت و ارزش بسیار هر یک در زندگی فردی و اجتماعی، گویاترین و متقین ترین شیوه برای توجه دادن همگان به قدر و اعتبار این ارزش اجتماعی است. از طرف دیگر بیان آثار با تأکید و تکرار فراوان در روایات اهل بیت(ع) عاملی برای تشویق و سوق دادن مسلمین به این سنت بزرگ و زیبای اسلامی می باشد. به جرأت می توان ادعا کرد که در میان سفارشات معصومین(ع)، کمتر موضوعی به اندازه ی صله ی رحم، مورد توجه و عنایت قرار گرفته است. و این یکی از برجستگی های فرهنگ غنی و متعالی اسلام، نسبت به فرهنگ منحط غرب است که روحیه ی صفا و صمیمیت و احساس و عواطف – حتی در میان افراد خانواده و فرزند و پدر و مادر – روز به روز در آن کم رنگ تر و بلکه بی رنگ می شود. آثار و نتایج صله ارحام به دو بخش آثار دنیوی و اخروی قابل تقسیم می باشد:

 

الف: آثار دنیوی

 

1- آبادانی شهرها: رسول حق(ص) فرمود: « صله ی رحم شهرها را آباد و عمر را زیاد می کند، گرچه پیوند کنندگان از خوبان نباشند.»[1] و از دختر بزرگوار ایشان فاطمه ی زهرا(س) نقل شده که فرمود: « صله ی رحم موجب زیاد شدن جمعیت هاست.»[2] سر مطلب این است که اجتماع انسانها از واحدهای کوچک تر، که طوایف و فامیل ها می باشند، تشکیل شده است. در صورتی که بین افراد هر طایفه، ارتباط و پیوند عمیق بوده و مقیّد و متعهّد به حمایت و دستگیری از یکدیگر باشند، در این صورت صورت بر کل جامعه اتحاد و انسجام، و روحیه تعاون و همکاری، و کمک و دستگیری از افتادگان حاکم خواهد شد. مسلماً در چنین جامعه ای، افراد ضعیف و بی بضاعت بدون برنامه ریزی دولت، خود به خود مورد حمایت خویشان و نزدیکان قرار گرفته، و به تدریج کل جامعه به یک حالت متعادل و نرمال از لحاظ عاطفی و اوضاع اقتصادی و اجتماعی خواهد رسید. به یقین چنین جامعه ای، از بقاء و پابرجایی برخوردار خواهد بود، مادام که به این سنت حسنه ی اسلامی یعنی صله ی رحم عمل نمایند.

 

2- طول عمر: امام صادق (ع) فرمود: « ما چیزی را جز صله ی رحم، سراغ نداریم که عمر را زیاد کند؛ تا آنجا که گاهی تا زمان مرگ یک نفر، سه سال مانده است، ولی او اهل صله ی رحم می شود. آنگاه خداوند، سی سال بر عمرش می افزاید و سی و سه سال دیگر زنده می ماند. و گاهی اجل کسی سی و سه سال است، اما به خاطر قطع رحم و گسستن رابطه ی خویشاوندی، خداوند سی سال از عمرش کم می کند و سه سال زندگی می کند.[3]»

ادامه »

عشق گمشده

26 مهر 1391 توسط خسروی

عاشقی در کوچه های بی کسی                  ناله می کرد بهر آن دلواپسی
اندر آن ظلمات شب، در کوچه ها               نعره می زد از وجود غصه ها
فکر می کرد این سرا دیگر کجاست           مي شود پیدا حتی یک روح راست
با دلی بشکسته از جور حبیب                  دید پیری را در آن جای غریب
او پیر را خطابی کرد و گفت                    می شود با من بگیری انس و اخت
آن جوان با حال زار و انتظار                  ماند خاموش در پی آن پیر زار
پیر بدو گفت ای جوان خیره سر                کاش می شد که برگردی دگر
راز خود را من نگویم با کسی                   این غم هجران یار و بی کسی
آن جوان غمگین ، زآن فرمایشات              کیسه غم را زآغوشش فشاند
پیرمرد با دیدن رخسار او                         قصد کرد فاش گوید فال او
رفت پیرمرد به چندین سال قبل                 در زمان ناله و احساس درد
در زمان عشق لیلی داشتن                       در دلش عشق زمینی کاشتن
با نماز و روزه و راز ونیاز                     با کمی آهنگ و آواز و ریاض
او نشد همراه من با من نماند                    او مرا دیوانه و احمق گماند
خرد شد احساس من در پیش جمع             آب شد عمر گرانم همچو شمع
از زمین تا آسمان آهی کشید                     ناله کرد  و جامه ی خود را درید
داغ عشق برسینه اش حک کرده بود         نام لیلا را به خود افکنده بود
پیرمرد با چشم خیس و التماس                سجده ای کرد روی به رب بی نیاز
قصد رفتن کرده بود آن پیرمرد                 با تمام  زجر و طوفان های سرد
گفت بشنو این نصیحت را زمن                فکر عشق غیر از او از تن بکن
او تمام مستی و سودای ماست                 او تمام هستی و لیلای ماست
پیرمرد در پیش چشمان جوان                 توبه کرد از عشق معشوق زمان
چشم  خود را بست و آرام جان سپرد        گویی عشقش آمد و او را ببرد.



شاعر: م. قیطاسیان (مسافر)

 

ده اشتباه كه به مغز آسيب مي رساند

26 مهر 1391 توسط خسروی

    
    1- نخوردن صبحانه: كسانی كه صبحانه نمیخورند قند خونشان به سطح پائینتری افت میكند. این امر باعث تامین نامناسب مواد غذائی برای مغز و در نتیجه افت فعالیت مغزی میشود.
      2-پرخوری: این امر باعث تصلب شرائین (سختی دیواره رگهای) مغز شده و منجر به كاهش قدرت ذهنی میشود.
    3-دخانیات: این امر باعث كوچك شدن چند برابری مغز و منجر به آلزایمر میشود.
     4-استفاده زیاد قند و شكر: استفاده زیاد قند و شكر جذب پروتئین و مواد غذائی را متوقف میكند و منجر به سوء تغذیه و احتمالا اختلال در رشد مغزی خواهد شد.
     5-آلودگی هوا: مغز بزرگترین مصرف كننده اكسیژن در بدن ماست. دمیدن هوای آلوده باعث كاهش اكسیژن تامینی مغز شده و منجر به كاهش كارآیی مغز میشود.
     6-  كمبود خواب: خواب به مغزمان اجازه استراحت میدهد. دوره طولانی كاهش خواب منجر به شتاب گیری مرگ سلولهای مغزی خواهد شد.
     7-پوشاندن سر به هنگام خواب: خوابیدن با سر پوشیده باعث افزایش تجمع دی اكسید كربن و كاهش تجمع اكسیژن شده و منجر به تأثیرات مخرب مغزی خواهد شد.
    8-  فعالیت زیاد مغز در هنگام بیماری: كار سخت یا مطالعه در زمان بیماری ممكن است منجر به كاهش كارآئی مغز و در نتیجه صدمه مغزی شود.
     9- کاهش افكار مثبت: فكر كردن بهترین راه برای تمرین دادن به مغزمان است. كاهش افكار مثبت مغزی ممكن است باعث كوچك شدن مغز شود.
     10-  كم حرفی: مكالمات انتزاعی منجر به رشد كارآئی مغز خواهد شد.

نجوايي در خلوت

26 مهر 1391 توسط خسروی



Normal 0 false false false “false” LatentStyleCount="156″>

 

دلم درالتهاب دیدن صحن وسرایت می لرزد واکنون که راهی شده ام تا کوله بارخسته ام را  به بارگاه ملکوتی ات فرود آورم وندای تنهایی وخستگی ام را برایت ترانه کنم؛ و حال که چشمها ی خسته و گام های لرزانم مهمان زیباترین و مقدس ترین سرزمین این دنیا شده است به نشانه ی شکر، اشکهایم را که روی ساحل گونه ها سرسره بازی می کند درون دستانم می گیرم آنگاه دستهای پرازجرم وگناهانم را لرزان مقابل صورتی که ازشرم خیس ازاشک ندامت است بالا می آورم و با صدای لرزان و اندوهناک فریاد بر می آورم سلام ای سرزمین آرزوهایم سلام ای گنبد خضراء سلام ای پیامبر رحمت،  التماسهایم تنها ره آوردی است که آورده ام چمدانم پراست ازضجه هاي  شبهای احیاء، پر است از فریادهای شبهای جمعه، پراست از همه ی آنچه نداشته ام و اکنون حضورم دراین سرزمین سبزرا به لطف سروری چون تو بدست آورده ام، شنیده بودم گنبد خضرایی، شنیده بودم شبهای مدینه را، شنیده بودم غربت بقیع را، شنیده بودم فریادهای دخترمهربانت راکه ازپس همه ی این سنگهای خاموش هنوز به گوش می رسد اما حالا که به چشم خوددیدم تمام وجودخسته ام می لرزد تمام غربت مدینه را با همه ی وجودم حس می کنم هرچند که شاید آنچه حس می کنم همه ی غربت مدینه نباشد چرا که تحمل همه ی غربت مدینه از توان و طاقت خارج است شبهای مدینه سرد است و ساکت و اندک بادی کهمی وزد غربت آن را دوچندان می کند انگاراشکهای حسنین را به چشم دل می بینی غربت علی را که همه ی وجودم را می سوزاند و اشکها وناله های دختربزرگوارت ! می گفتند آنقدردرمدینه گریه کرده است که اهل مدینه به تنگ آمده بودند و او با دردانه هایش به کوه احد می رفته ومی گریسته! هرروز این همه راه را می پیموده است تاحالا که قرنها از آن روزگار خزان زده ی مدینه گذشته است صدای حزن فاطمه را زائران مدینه هم به گوش جان می شنوند واین از غربت فاطمه است تا به امروز! واین خاک بقیع که راز ظلم هايي كه بر دشمنان تو و اهل بیتت روا داشته اند رادرکمال سکوت فریاد می کند؛ نخستين بار  که گام هایم را به سوی زیارت فرزندان مطهرت به سوی بقیع حرکت دادم نگاههای لرزان ومضطربم را به پنجره ها دوختم ودستهای کرخ شده ام را درپنجره های بقیع انداختم بغض گلویم ترکید.

 این همه مظلومیت و غربت اینجا کنارتو! به کدامین گناه به کدامین جرم! به جرم اینکه غفلت وجهالت عقل های این کوردلان را درهم پیچیده است !  به جرم اینکه دلهای یخ زده شان محبت هایت را نمی شناسد یا شاید از یاد برده اند؟! اینجا ستاره های آسمان نقش خاک شده اند اینجا ماه درآسمان نیست بلکه ماه روی زمین است روی خاک های پراز رمز و راز بقیع! وقتی که کبوترها بال و پرخود را به این خاک عزیز وغریب نوازش می دهند ومتبرک می کنند می گویم کاش من به جای این کبوترها بودم تا هر لحظه براین خاک و این آستان بوسه می زدم! کاش می توانستم بیشتر بمانم  کاش می توانستم این همه اندوه وغصه و غربت را بر سرهمه ی این کوردلان خراب کنم اینجا شهر توست اینجا مدینه النبی است اینجا آزین به نام مبارک ومقدس توست مگر می شود که بهترین خلق خدا عزیزترین محبوب الهی که همواره سفارش اهل بیت مطهرش را نموده است حال خود شاهد غریبی فرزندانش باشد راستی که هوای مدینه سرد است ، سرد از انسانیت ، سرد از معرفت،سرد از عشق،سرد از شرم وحیا! اینجا سرزمین نامردمان است اینجا سرزمین کورباطنان است اینجا بوی درب سوخته می آید اینجا ناله ی زهرا(سلام الله علیها) هنوز به گوش می آید اینجا شبهایی تاریک و بی روح دارد! اینجا تنهایی وغربت و اندوه وماتم است. اینجا نامردمی است ، اینجا توطئه است، اینجاست یادگارآن روزهایی که رسول مکرم دلواپس آمدنش بود ! روزگاری که  می دانست می آید و هراس آمدن این روزها بود که او هر بار که به خانه ی دخترش می رفت بلند فریاد  می کرد السلام علیکم یا اهل بیت النبوه ! مگر گوشهایشان نمی شنيد ! مگر نمی فهمیدند نمی دانستند اینجا محل آمد و شد فرشتگان است که این چنین داغ ننگ وپستی را برپیشانی خود نشاندند و تا ابد لعنت و نفرین ابدی را برخود هموارکردند ! کوچه های بنی هاشم وخاطرات علی و زهرا چقدرخطرناک بود که آنها را ویران کردند تا حتی اثرش هم برجای نماند ! آری اگر غربت آن روزگاران را زیر سنگ فرش ها پنهان  کرده اند اما اگر گوش جان بازکنی هنوز صدای توطئه ي دشمن را می شنوی و صدای گریه های غریبانه زهرا (سلام الله علیها) كه جانت را ميسوزاند ! خدایا چه می شود که دخترمحبوب ترین خلق تومی گرید ! اشکها ی مرواریدی اش چرا باید روان شود! و اندوه و ماتم خانه ی علی از همین اشکها وگریه ها شروع شد! ازهمین نامردمی ها و جفای خیانتکارانی که خود را به ظاهر ایمان آراسته بودند اما قلبشان آکنده از بغض ودشمنی بود ! نسیم خنکی وزيد تنم لرزيد ، شب از نیمه گذشته است و این غربت چقدر سنگین است تاب   نمی آورم به چشمهایم التماس می کنم انگار از این همه نامردمی و خیانت بهت زده شده است انگارخسته از جور این نامردمی ها ترجیح می دهد بسته باشد تاسایه شوم این خیانت ها را نبیند! اگر آن روز آن اجتماع شوم در سقیفه رخ نمی داد امروز درالتهاب دیدن و بوسیدن خاک بقیع ، خانه زهرا(سلام الله علیها) مسجدپیغمبر  (صلی الله علیه وآله) روضه رضوان و… نمی سوختیم .

دلم خسته می شود وچاره ای جز اشک ریختن ندارد چاره ای نیست که با دلتنگی اش باید ازاین سرزمین جدا شود گویا فرصت تمام است کاش عقده ی دل وا می شد راست می گویند که عمر سفرکوتاه است ….

 

               التماس دعا …

 

 

 

اثر: اعظم يوسفي


 

عوامل تضييع وقت

24 مهر 1391 توسط خسروی

 سرآغاز
(وقت ) گوهری گرانبهاست که در گرانی و ارزش هیچ چیز به پای آن نمی رسد . اگرچه مدت عمر انسان در این دنیا محدود و در مقایسه با ( ابدیت ) اندک است ، اما اگر انسان قدر آن را بشناسد و از لحظه لحظه آن به خوبی استفاده کند تردیدی نیست که توشه ابدیت را می تواند از آن برگیرد . وقت چون ظرفی است که انسان در آن ظرف زمانی خود را می سازد و سرنوشت ابدی خویش را رقم می زند. انسان باید در مصرف اوقات سخت حساسیت و وسواس داشته باشد ؛ زیرا از لحظه لحظه آن پرسش می شود و ضایع کردن اوقات ستمی عظیم بر شخص است چنانکه : امام صادق u فرموده است:  ( از جمله پندهای لقمان حکیم به فرزندش این بود که : فرزند دلبندم ! برخی از روزها ، سالها و لحظه های روزات را به کسب دانش بپرداز ، زیرا هیچ ضایع کردنی چون تضییع این امر نیست .1)
در بسیاری از روایات ( مغبون ) حقیقی کسی شمرده شده که اوقات گرانقدر عمر خویش را بیهوده از دست دهد امام علی   (علیه السلام)  فرموده است :
( مغبون ( زیان کننده ) کسی است که عمر گرانش را به چیزی نجس و بی ارزش بفروشد و مغبوط ( نیک فرجام ) کسی است که عمرش را در فرمانبرداری از خداوندش سپری کند .2)
وقت یک پدیده شخصی است و تنها مصرف کننده آن به شمار می آیید. هیچکس نمی تواند به جای فرد دیگری از وقت او استفاده کند.
وقت قرض دادنی و ذخیره کردنی نیست و افراد به طور یکنواخت و یکسان از آن بهره مند هستند. وقت غیرقابل تغییر است بنابراین نه طولانی می شود و نه کوتاه پس تنها راه درست بهره مندی از آن است . در اینجا به بررسی عواملی که موجب تضییع وقت می گردد می پردازیم

1- نداشتن هدف
انسان بی هدف ، مانند کشتی بدون قطب نما است . این افراد جهت مشخصی در زندگی خویش ندارند و نمی دانند بدنبال چه چیزی هستند.  همیشه بدنبال چیزی یا کسی می گردند که وقت خود را به گونه ای هدر دهند تا به قول خودشان حوصله شان سر نرود . این افراد چون هدف ندارند هرچه از ارزش لحظه ها و فرصت ها برایشان گفته شود ، نمی توانند به اهمیت آن پی ببرند ، چون هدفی در پیش رو ندارند تا جهت رسیدن به آن تلاش کنند. زیرا عشق و ایمان به هدف است که انسان را به شور و شوق به سوی هدف سوق می دهد.

ادامه »