ازدواج از نظـر اسلام امری مقدس است که از سوی رهبران دینی مورد توصیه می باشد. در سایه‌ی آن ، نظامات حاکم بر زندگی فردی تغییر می کند و طرفین در زمینه های معاشرتی ، اقتصادی، اخلاقی ، حقوقی ، تابع نظاماتی خاص می شوند. فی المثل زن و مرد در ثروت و دارایی هم شریک شده و از هم ارث می برند و نیز دوتن در حصارهای متعددی قرار گرفته و نسبت به هم و در قبال هم وظایفی پیدا می کنند.
اهمیت ازدواج به گونه ای است که به تنهایی باعث حفظ نیمی از دین می شود و نیم دیگر را باید با رعایت تقوای الهی از آفت ها مصون بداریم. رهانیدن غریزه جنسی یا پاسخ گویی نامناسب به آن ، عواقب وخیمی در ابعاد مادی ( بیماری های جسمی مانند ایدز ) و معنوی ( نابودی دین ) به دنبال دارد.
بیان تقواداری پس از ازدواج نشانگر این است که پرهیزگاری حقیقی ، بدون آرامش صحیح غریزه ی جنسی تحقق نخواهد یافت.
« و عن علیu انه قال : لم یکن احد من اصحاب رسول اللهr یتزوج الاّ قال رسول اللهrکمل دینه »
رسول خدا r می فرمایند : « کمال دین انسان بعد از ازدواج محقق می شود. »
شاید در شرایط عادی ، فرد خدا باور غیرمعصوم بر طبق وظایف عمل نماید ؛ اما معلوم نیست در موقعیت های خاص - به ویژه در مسائل جنسی- بتواند خودنگهدار باقی بماند. ازدواج مانعی بنیادین بین انسان و کردارهای ناصواب جنسی است که با تحقق آن و عدم بروز گناهان جنسی ، درهای رحمت حق تعالی گشوده می شود. آنگاه از باب تفضّل ، ثواب نصف عبادت و سعادت به متأهل ها عطا می شود ؛ یعنی جدای از مزددهی بر اصل عمل ، پاداشی به متأهل ها می دهند که به مجردها نمی‌دهند. چه سعادتی برتر از بخشش و ثواب به کارهای نکرده ؟
افزون بر زیادتی معنوی ، برای متأهل ها روزی مادی ویژه ای مقرر شده اسـت. در زندگی روزمره شاهدیم که معمولاً با ازدواج و اتخاذ تصمیم های منطقی ، درآمدها و هزینه هـای زندگی انسان سـروسـامان می گیرد و با تلاش مشروع ، توان اقتصادی به رشد قابل ملاحظه ای می رسد.
درک بایستگی امر مقدس ازدواج وادارمان می کند تا در بعد نظری به حقانیت نکاح بسان اصول و فروع شهادت بدهیم و در بعد عملی نیز پدر و مادر و مؤمنان زمینه ازدواج فرزندان را فراهم سازند.