اسراف و تبذير عامل كفر ورزيدن
در آياتي انكار خداوند و پيامبر شرك به خدا و بتپرستي و ايمان نياوردن به آيات الهي اسراف معرفي شده است و آن را موجب بروز دشواريهاي فراواني در زندگي دنيا و عامل نابينايي انسان در آخرت و گرفتاريها وعذاب دردناك ميشمارد. در آيات 34 و 35 از سوره غافر پس از طرح دفاع مؤمن آل فرعون از موسي، منكران نبوّت مسرف و شكاك خوانده شدهاند وجدال و اشكالهاي بيدليل آنان به آيات الهي موجب بسته شدن دل آنها براي پذيرش حقيقت دانسته شده است. در همين سوره با درخواست فرعونيان مبني بر كفر به خداوند يگانه مخالفت ورزيده، پشتوانة آنان را در دنيا و آخرت سست و بيپايه ميشمارد؛ زيرا همة ما به سوي خدا بازميگرديم و مسرفان در آن هنگام به آتش الهي دچار خواهند شد. آيات آغازين سوره انبياء نيز مسرفان را مخالفان انبياء در طول تاريخ وصف ميكند و به سرانجام هلاكتبارشان اشاره مينمايد.[1]
بنابراين پس از بررسي و تدبّر در آيات مذكور متوجه ميشويم كه عامل بسياري از كفرورزيدنها و دور شدن از راه خداوند و مشرك شدن بسياري از اقوام به دليل اسراف و تبذير و تشديد اين روحيه در انسان است.
1- نشريه جام جم، 6/10/83، ص 1.
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
نوشته :راضيه دهقاني پوده