درمان خودپسندی
درمان هر دردی به زدودن علل و اسباب آن است . بنابراین کسی کـه به جمال و صحت خویش مغرور باشد ، باید در آغاز پیدایش خویش و انجام آن اندیشه کند و بداند که آن چه دارد چقدر فانی و بی ارزش است . صاحب قدرت باید بداند که همه ی آن چه داردبا یک بیماری در یک روز نابود خواهد شد و هر لحظه ممکن است که خداوند آن چه را به او داده بازستاند .
صاحب علم و اندیشه نیز باید بداند که آنچـه دارد ، امانت الهی است و ممکن است بر اثر حادثه ی کوچکی همه ی مشاعر خود را از کف بدهد . همچنین صاحب حسب و نسب باید بداند که اظهار سربلندی و عزت به سبب کمالات دیگران ، عین جهلات و سفاهت است و در درگاه خداوندی، کرامت و بزرگواری هر کس را جز تقوا و پرواپیشگی او نمی سنجد . تفکر در آفات مال و ثروت کافی است تا ثروتمندان را از خواب خودپسندی بیدار نماید . اهل عبادت و تقوا نیز باید توجه کنند که غایت عبودیت جز خواری و انکسار در مقابل پروردگار نیست و عبودیت در خودبینی و خودپسندی بر نمی تابد .[1]
نوشته نسیم کوزه دانی
