حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

خالي از لطف نيست كه ريا را در كلام امام راحل حضرت آيت الله خميني (ره) نيز بيان كنيم كه ايشان مي فرمايند :

« ريا عبارت از نشان دادن و وانمود كردن چيزي از اعمال حسنه يا خصال پسنديده يا عقايد حقه است به مردم براي منزلت پيدا كردن در قلوب آنها و اشتها پيدا كردن نزد آنها به خوبي و صحت و امانت و ديانت بدون قصد صحيح الهي . »

ريا در نظر ايشان اختصاص به عمل عبادتي نداشته ، و در نظر امام (ره) عموميت دارد .[1]
غزالي هم در باب مهلكات كيمياي سعادت ، براساس آيات و روايات دربارة ريا ،  مي گويد : بدان كه ريا كردن و طاعتهاي حق تعالي ، از گناهان بزرگ است و به شرك نزديك
است و هيچ بيماري بر دل تقوا پيشگان غالب تر از اين نيست كه هنگامي كه عبادت كنند ،
مي خواهند كه ديگران از آن آگاهي داشته باشند و آنان را پارسا قلمداد كنند و چون هدف از اين عبادت ديگران بوده است ، اين عبادت نيست بلكه پرستيدن خلق است نه خالق . و اگر پرستيدن خلق مقصود بوده است پس ديگري را با خداوند متعال شريك كرده است .

 رياكاري ، نفاق است و منشاء رواني نفاق ، احساس حقارت باطني و خواري دروني
مي باشد . افراد منافق در گفتار و رفتارشان دروغ مي گويند و خود را غير از آنچه هستند جلوه
مي دهند ، به همين دليل از اين راه تا اندازه اي كمبود خود را جبران مي نمايند و از ناراحتي و رنج روحي خويش مي كاهند . [2]

ريا ، از جمله بيماريهاي رواني و گناهان قلبي است كه توبه و پاك كردن آلودگي دل از آن واجب است و تا قلب انسان از اين بيماري مهلك پاك نشود در دارالسلام ( بهشت ) راهي ندارد پس بايد معناي ريا و حقيقت آن و راه درمان آن را بداند و آگاه شود .

نوشته: الهام طاهری