حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

         حسد اثرات بسيار نامطلوبي روي جسم و سلامت انسان مي گذارد ، و افراد حسود معمولاً افرادي رنجور و از نظر اعصاب و دستگاههاي مختلف بدن غالباً ناراحت و بيمارند ، زيرا امروز اين حقيقت مسلّم شده كه بيماريهاي جسماني در بسياري از موارد عامل رواني دارند ، و در طب امروز بحثهاي مشروحي تحت عنوان بيماريهاي « روان تني » ديده مي شود كه به اين قسمت از بيماريها اختصاص دارد . [1]

امام علي – عليه السلام – مي فرمايد : « صحّه الجسد ، من قلّه الحسد [2] ؛ سلامت تن در دوري از حسادت است . »

            يعني از موجبات سلامتي بدن ؛ نداشتن يا كم داشتن حسد است .

            سرّ طبيعي آن ، اين است كه نفس آدمي صدها كار بايد انجام دهد كه يك رشته از آن ادارة بدن و حفظ قواي آن است . پس اگر آدمي حالت حسد داشته باشد حواسش در محسودش هست . نفسش به آن سرگرم و ناراحت است لذا در ساير شئون ، كمبود پيدا مي كند حتي در هضم غذا تأثير مي گذارد . [3]

            امام علي – عليه السلام – در يك جا به زيانهاي جسمي حسد اشاره مي فرمايد : « العجب لغفله الحسّاد عن سلامه الاجساد [4] ؛ جاي شگفت است كه حسودان از سلامتي تن خود غفلت
دارند . »

            يكي از دانشمندان مي گويد :

حسادت ، اندوه ، احساسات روحي ناموافق را از مغزتان برانيد . اينها شيطانهاي روحي هستند . فقط به بر هم زدن نظم دماغي [5] اكتفا نمي كنند بلكه ماية رشد سلولهاي مسموم در بدن
مي شوند و در نتيجه ماية ضرر جسمي نيز مي گردند ، مانع جريان خون مي شوند ، با سمومي كه توليد مي كنند سلسله اعصاب را ضعيف مي سازند و لطمه جبران ناپذيري به نشاط جسم و روح
مي زنند ، اميد را از ميان مي برند ، هدفهاي عالي را نابود مي سازند و سطح استعداد مغز را پايين
مي آورند . آنها را بايد از زندگي راند ، دشمن خوني خويش تلقي كرد و در نقطه اي دور از زندگي زنداني ساخت ، كسي كه به اين نتيجه برسد خواهد ديد كه اراده اش بيشتر مي شود و در ساية قدرت اراده اي كسب مي كند كه به وسيلة آن بر تمام مشكلات فايق مي گردد . » [6]

حسد در ميان رذائل اخلاقي از محركهاي زيانبار دروني است كه آدمي را در دام خطرهاي فراوان جسمي و روحي گرفتار مي كند .

            غصه ، اندوه ، رنج ، پريدگي رنگ ، به هم خوردن ضربان قلب ، لاغري ، زخم معده ،
تشنّج ، ضعف اعصاب ، كشتن ، خودكشي و … پاسخ هايي است كه انسان در برابر اين محرّك از خود بروز مي دهد . [7]

            امام علي – عليه السلام – مي فرمايد : « كما انّ الصدأ يأكل الحديد حتّي يفنيه كذلك الحسد يكمد الجسد حتّي يفنيه [8] ؛ چنانكه چرك آهن را مي خورد تا آن را فاني مي گرداند ، آنچنان رشك رنگ بدن را متغير مي سازد و صفاي آن را مي برد تا اينكه آن را لاغر مي سازد و بيمار مي گرداند ، بيماريي كه براي آن بهبود نباشد . »

            آن حضرت در حديثي ديگر مي فرمايد : « الحسد لا يجلب الّا مضره و غيظاً يوهن قلبك و يمرض جسمك [9] ؛ حسد جز زيان و ناراحتي كه موجب ضعف قلب و بيماري جسمي مي شود چيز ديگري به دنبال ندارد . »