مقام شفاعت برای همسایه
(عَنْ َ أَبُي عَبْدِ اللَّهِ 7إِنَّ الْجَارَ لَيَشْفَعُ لِجَارِهِ وَ الْحَمِيمَ لِحَمِيمِهِ وَ لَوْ أَنَّ الْمَلَائِكَةَ الْمُقَرَّبِينَ وَ الْأَنْبِيَاءَ الْمُرْسَلِينَ شَفَعُوا فِي نَاصِبٍ مَا شُفِّعُوا.) (از امام صادق 7نقل شده كه حضرت فرموده اند: همسايه، همسايه اش را شفاعت مي كند و دوست دوستش را و اگر همانا فرشتگان مقرّب وپيامبران فرستاده شده شفاعت کنند در باره شخص ناصبی شفاعتشان پذیرفته نمی شود )[1]روايات درباره ي شفاعت شافعان زياد است . مجلسي 4در بحار[2] بيشترآنها را نقل كرده و شفعائي كه در آن روايات نام برده شده به قرار زير مي باشند: «حضرت رسول6و ائمه :و پيامبران ( البته عده اي نام برده شده ) جبرئيل، حضرت فاطمه (سلام الله عليها )، علما، شهيدان، مؤمنان، همسايه در حق همسايه ودوست در حق دوست»[3]
[1]. احمد بن محمد بن خالد برقى ، المحاسن، مصحح جلال الدین محدث ،ج1، قم، نشردارالکتب الاسلامیه، 1371، ص184
[2]. محمد باقر مجلسي،بحارالانوار،ج8،ص29-63به نقل ازعلي اكبرقرشي، همان کتاب،ج4،ص59
[3] . علي اكبرقرشي،همان