امامان (عليهم السلام) شاهدان بر اعمال مردم

16 دی 1391 توسط خسروی

 

 

امامان (عليهم السلام) بر اعمال مردم شاهدند. با توجه به مقدار عملشان بديهي است كه چنين شأني را نداشته باشند. آنان به گذشته و آينده، تا روز قيامت، دانايند و لازمة اين سخن آن است كه بر كردار مردم، دانا باشند.[1]

 

آيه شريفه فوق نيز بر اين مطلب دلالت مي كند: «قُلْ اعْمَلوا فَسيري الله عَمَلكم و رَسوله وَ الْمؤمنون. بگو عمل كنيد، خدا و پيامبرش و مؤمنان، اعمال شما را خواهند ديد.»[2]

ادامه »

امام بيان كنندة قرآن و معارف اسلامي

16 دی 1391 توسط خسروی

 

 

براي هدايت انسانها وجود مكتبي الهي لازم و ضروري است، كه معتقديم اين مكتب از جانب خداوند توسط پيامبران براي انسانها قرار داده شده است. بي هيچ ترديدي به عمل انجاميدن اين مكتب در انسانها و در جامعه احتياج به وسايل و لوازمي دارد كه يكي از آنها شناخت صحيح مكتب مي باشد. اگر مجموعة علوم و مطالبي كه براي پيمودن راه هدايت از جانب خداوند بيان شده است شناخته شود، بنابراين چگونه ممكن است كه اين راه طي گردد؟ به اين جهت مي گوييم يكي از ضرورتهاي تداوم انقلاب الهي انبياء اين است كه كلام آنها به خوبي فهميده شود، البته اين تداوم نيازمند عناصر ديگري نيز هست كه يك عنصر آن وجود امام است. با توجه به همين ضرورت است كه معتقديم امام امت كه وظيفة اصلي حركت هدايتي بر عهدة اوست لازم است به طور كامل از دستورات و نظرگاههاي مكتب اطلاع داشته باشد.[1]

ادامه »

ارتباط ميان ولايت و امامت:

16 دی 1391 توسط خسروی

 

 

واژه هاي ولاء، وَلايت، وِلايت، ولي، مولي، اولي و امثال آنها، همه از ماده (و ل ي) اشتقاق يافته است. اين واژه، از پر استعمال ترين واژه هاي قرآن كريم است كه به صورتهاي مختلفي به كار رفته است. در 124 مورد، به صورت اسم و 12مورد، در قالب فعل به كار رفته است. معناي اصلي اين كلمه، چنان كه راغب در المفردات گفته است، قرار گرفتن چيزي در كنار چيز ديگري است، به نحوي كه فاصله اي در كار نباشد. به همين مناسبت، طبعاً اين كلمه درباره قرب و نزديكي به كار رفته است؛ اعم از قرب مكاني و قرب معنوي و باز به همين مناسبت درباره دوستي، ياري و معاني ديگر استعمال شده است؛ چون در همة اينها، نوعي مباشرت و اتصال وجود دارد.[1]

ادامه »

امام الگو و نمونه كلي انسانها

16 دی 1391 توسط خسروی

1024x768 Document> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>


بر شما كه متصف به صفات عاليه انسانيت هستيد. مثل: به معناي: مانند، صفت، شبيه، نظير، نمونه و … آمده است و أعْلي به معني بالاتر و بلندتر و برتر آمده است.

ادامه »

درود ابدی خدا بر سفیر کربلا

14 دی 1391 توسط خسروی
 

زینب و محرم

زینب است و یك وسعت تاریخ، حریّت و شجاعت.
زینب است و یك آغوش معطّر، عفاف و حیا،
زینب است و یك دهان فریاد و خروش بر ضدّ ستم وافشاگری بر ضدّ سلطه فریب!
مردانمان، از او درس جوانمردی می‏آموزند،
زنانمان، در مكتب او، الفبای دینداری و حق‏مداری و دفاع از امام و رهبر و پرستاری از روحهای خسته و دلهای آزرده می‏آموزند.
ای زینب، ای تندیس صبر و وفا! حدیث وفا را از روزی آموختیم، كه پروانه‏وار، گِرد شمع حسین می‏چرخیدی و خود را به آتشِ این عشق می‏زدی.
«صبر» را از تو آموختیم، كه از دریای خون گذشتی و شهادتِ هفتادودو ستاره را با چشم دیدی و بر پیكر خورشید و حنجر خونین بوسه زدی.
ای زینب، ای آینه «فاطمه‏نما»!
اگر تو نبودی، موج خونهای كربلا، فراتر از آن دشتِ سرخ نمی‏رفت.
اگر خطابه‏های حماسی تو نبود، فریاد شهیدان، در هیاهوی شادی و سرمستیِ كوفیان و شامیان گم می‏شد.
اگر تو نبودی، «كتاب شهادت» را چه كسی تفسیر می‏كرد؟
«پیام خون» را چه كسی به خفتگان بستر غفلت می‏رساند؟
ای زینب، ای پرستار بیمار كربلا!
ای زینب، ای اسوه همسران و مادران و خواهران و دخترانِ «شهدا»!
ای زینب! ای دختر ولایت، ای خواهر شهادت، ای الگوی صبوری!
نامت، هماره درس‏آموز باد،
و یادت همیشه الهام بخش «عزّت» و «شرف».
«زینب»، آن شیر زن، آن «اسیر آزادی‏بخش»، از خون حسین(ع) پتكی ساخت و بر سر خفتگان «شهر افسوسِ» یزیدْ ساخته فرو كوفت و پیام آن «ثار»های جوشان و مقدس را به گوش همه بی‏خبران و اغفال گشتگان رساند.
«زینب»، زینت پدر بود، و … یار برادر، رسول خون شهید، مفسر كتاب كربلا، و مبیّن درسهای عاشورا…
اگر خطبه‏های شورگستر زینب نبود، كربلا فراموش شده بود.
اگر آن سخنرانیهای افشاگر نبود، خون شهدا هدر می‏رفت.
و … اگر آن تبیین‏ها و تفسیرها نبود «عاشورا» تحریف می‏شد.
اگر خطابه زینب نبود، كتاب عاشورا، بدون نتیجه‏گیری خاتمه می‏یافت.
اگر زینب نبود، جلد دوم «دفترخون»، نگاشته نمی‏شد.
زینب، پیك انقلاب و پیام‏گزار خون شهدا بود.
زینب، اسیری بود، آزادی‏بخش، كه آزادی را، با اسارت خویش، برای ملّت به ارمغان آورد. و آزادی را از «اسارت» آزاد كرد.
پس از شهادت، مرحله دوم نهضت عاشورا به دوش زینب(س) و سجّاد(ع) و اسیران اهل‏بیت بود. این آزادگان، رسالت تفسیر خون و شهادت را به دوش گرفتند و درس «آزادی» در «اسارت» را به همه ی كربلاییان تاریخ آموختند.

 
 
سازمان آموزش و پرورش استان خراسان