حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

            حسد در هر حال حرام است ، جز در مورد نعمتي كه نصيب كافر يا فاجر شده و به وسيلة آن فساد و فتنه انگيزي مي كند و وسايل آزار خلق را فراهم مي نمايد . در اينگونه موارد اشكال ندارد كه انسان خواهان زوال نعمت باشد ، اما نه از آن جهت كه نعمت است بلكه از آن جهت كه آلت فساد شده است ، به طوري كه اگر صاحبش از فساد و فتنه انگيزي دست برداشت ديگر از متنعّم بودنش ناراحت نباشيم . [1]

نوشته:  مرضيه   صادقي

براي حسد چهار مرتبه است

            اول - اينكه دوست دارد نعمت از محسود برطرف شود هر چند به وي منتقل نشود و اين زشت ترين و ناپسندترين مراتب حسد است .

            دوم –اينكه دوست دارد نعمت از دست ديگري بيرون برود براي رغبت و تمايلي كه به آن دارد مانند خانة معيّني يا زن جميله اي كه مي خواهد از دست وي بيرون رود و به دست او آيد . بر
حرمت و مذمّت اين مرتبه از حسد قول خداي تعالي دلالت دارد كه مي فرمايد :

            « و لا تتمنّوا ما فضّل الله به بعضكم علي بعض ؛ [1] آرزو و (توقع بيجا) در فضيلت و مزيّتي كه خدا به آن بعضي را بر بعضي برتري داده مكنيد » .

ادامه »

استغفار و توبه ، به درگاه خداوند از بهترين نيايش هاي بندگان است. نجوائي عاشقانه و عاجزانه است ، چرا که استغفار حجاب گناه را از انسان برمي دارد و راه رحمت خدا را بسوي او باز مي کند. استغفار يکي از نعمت هاي بزرگ الهي است و با آن راه توبه ، به روي بندگان بازمي شود. تا گناه نتواند انسان را زمين گير کند و بندگان بتوانند در راه کمال و اعتلاي انساني پيش روند.[1]

آري توبه نخستين مقام از مقامات دين ، سرمايه اي براي سالکان راه و کليد استقامت خواستاران ايمان و سرآغاز تقّرب به پروردگار عالميان است.[2]

ادامه »

توبه نيز همچون اعمال ديگر داراي حقيقت و هستة اصلي و مهمي است. که اين حقيقت ، به سه چيز محقق ميشود:

ادامه »

استغفار و توبه واژه هايي به هم نزديکند که در راستاي تحول عظيم روحي انسان معنا مي شوند. آري استغفار طلب آمرزش است بوسيله^ء دعا ، نيايش ، توبه… ولي توبه پشيماني از معصيت و تصميم بر عدم تکرار آن است.[1]

استغفار تنها براي طلب آمرزش گناهان گذشته به کار ميرود ولي توبه براي طلب عفو از گذشته و تعهد ترک گناهان آينده است،[2]و بديهي است با تکرار کار قبيح استغفار بي فايده است.

ادامه »