حوزه خدیجه کبری ( سلام الله عليها ) اصفهان

براي پيشگيري از گناه دو نوع اصلاح فردي (دروني ) و (اجتماعي)مي توان انجام داد. انبياء و اولياي الهي كه از درون، صالح  و اهل اصلاح بودند ، در محيط هايي زندگي مي كردندكه همه‌ي عناصر ، عليه آن ها  بود  و اگر چه آنان از مزاج معتدل و سالم بر خوردار بودند و پدران و مادران موحدي داشتند و از اصلاب  طاهره و ارحام  مطهره به دنيا آمده بودند ، اما چنين نبود كه محيط خانواده ، كار ، زيست و نظام  حاكم بر جامعه ي آنان ، صالح باشد ، در عين حال آنان اصلاح را از درون خويش ، شروع كرده و سپس جامعه را هم پروراندند و ديگران را به پيمودن راهي كه خودشان رفته بودند، يعني  مبارزه با خواسته هاي دروني، تشويق كردند [1].

اگر انسان ، مبارزه را از درون ،با شياطين ، وسوسه و نفس اماره شروع كند ، موفق تر است و نبايد به انتظار اصلاح جامعه باشد كه همه اصلاح شوند ، پس به اصلاح درون بپردازد .[2]

در اين قسمت به يك سري از عواملي كه مي توانند در اصلاح فردي تاثير بسزائي داشته باشند به شيوه ي اختصار، اشاره‌اي مي‌شود .

الف ) اصلاحات فردي

تقوا

يكي از اصلاحات فردي براي پيشگيري از گناه ، تقوا است . تقوا در حقيقت ايجاد مصونيت در وجود انسان است . كسي كه كسب تقوا و پرهيزگاري نمايد ، در برابر گناهان مختلف ضمانت مي‌شود و مصونيّت پيدا مي كند؛[3] چراكه روحيه ي تقوا  انسان را به سمت انجام واجبات و ترك محرمات رهنمون مي گردد و اين به معناي مصونيت از فساد است.

ادامه »

پس از ماجرای سقیفه و تفرقه بین گروه مسلمانان از میان فرقه های شیعه و سنی مذاهب متعددی به وجود آمد که بنابر اقتضای هر جامعه به عنوان مذهبی از مذاهب اسلامی با پیشوایی عالمی شاخص ، ظهور و بروز کردند و با اعتقاد به اسلام و حذف یا اضافه کردن اصلی بر اصول عقاید مسلمانان توانستند پیروانی برای خود دست و پا کنند و هرکدام عقاید خاص خود را دنبال می کردند. از جمله اهل حدیث و در رأس آنها احمدبن حنبل که تنها به جمع آوری حدیث می پرداختند و مخالف هرگونه تعقل و تکلم پیرامون آیات قرآن و احادیث اعتقادی بودند آنها تنها به ظاهر قرآن و حدیث تکیه می کردند و عقل را به طور کامل انکــار می کردند و در عقاید نیز همین شیوه فقهی را به کار می گرفتند.[1]

 با ظهور اشعری که در فقه پیرو مذهب شافعی [2] بود این روش تعدیل شد و تعقل نه تنها به عنوان کشف حقایق بلکه به منظور دفاع از معارف حدیثی به کار گرفته شد ؛ بنابراین اشعری [3] برخلاف اهل حدیث و حنابله که مخالف علم کلام بودند این علم را پذیرفت و حتی کتابی در دفاع از آن تدوین کرد. با ظهور اشعری به تدریج بیشتر علمای اهل سنت از روش او پیروی کردند و پس از چندی مذهب اشعری ، مذهب رسمی اهل سنت در مباحث اعتقادی گردید اما هنوز هم روش احمدبن حنبل در میان اهل سنت طرفدارانی داشت و از این رو، گاه میان حنابله و اشاعره منازعاتی رخ می داد.

 این وضعیت ادامه داشت تا این که در قرن هشتم احمد بن تیمیه حرانی دمشقی ظهور کرد و در صدد ترویج مذهب حنابله [4] برآمد[5] وی بر خلاف سنت پیامبرخدا  (ص) هرگز ازدواج نکرد و بر اثر افکار انحرافی اش به حکم علما بارها به زندان افتاد و از سوی بزرگان اهل سنت مورد انتقاد و تکفیر قرار گرفت . این مکتب در برهه ای از تاریخ به خاموشی گرائید اما پس از مدتی به وسیله محمدبن عبدالوهاب تبلیغ و ترویج شد. هدف بانیان و مروجان این مکتب، تفرقه افکنی میان مسلمانان و تکفیر همگان به جز طرفداران خود بود.[6]

 از طرفی ، قدرت های استکباری نیز که تعالیم زندگی ساز و حرکت آفرین اسلام را مخالف منافع خود می دیدند و اتحاد روزافزون و تکوین قدرت سیاسی مسلمانان را مانعی بزرگ در راه تحقق سیاست های ضدانسانی خود تلقی کرده و از همه ی روش های شیطانی برای مقابله با اسلام و اتحاد و وحدت مسلمانان استفاده می کردند .

 آنان برای تحریف حقایق دیــن و واژگــون نشــان دادن اهـداف مقدس اسلام با پشتیبانی از فرقه های جدید ؛ و ترویج آن در جهان اسلام هزینه های زیادی صرف می کنند ، نمونه ی این تحریف ها فرقه ضاله وهابیون است که هر روز با شبهــاتی جدیــد و بــدعت در دیــن سعی می کنند حقایق دین را بی اعتبار کنند.

 در این راستا، دول استعمارگر با تبلیغ و ترویج مکاتب آنان و طرح اتهام به مسلمانان سعی کردند وجهه مقدس دین اسلام را در بین جوامع دیگر تخریب کنند. به همین دلیل ،آئین نوظهور و ساختگی وهابیت با سیاست استعمار انگلیس بنیان نهاده شد، تا وجهه سیاسی اجتماعی اسلام را بی اعتبار کند. اساس مبارزه استعمار با مسلمانان را می توان در اهدافی چون خنثی کردن تعالیمی مثل جهاد و مبارزه، سبک شمردن نماز و ذکر و عبادت، ناموجه جلوه دادن تجمع در اماکن مقدسه و زیارتگاه ها به عنوان یکی از نمودها و پایگاه های وحدت و قدرت سیاسی مسلمانان و تخریب آنها به عنوان مظاهر شرک و گمراهی خلاصه کرد.[7]

 این تنها استعمارگران انگلیس نبـودند که با احیاء مذهب وهابیت و روی کارآوردن حکومت آل سعود در مقابل اسلام و مسلمانان قد علم کردند بلکه در مراحل بعدی وهابیان آل سعود با آمریکائیان هم صدا شدند و با این همبستگی و اتحاد به نام دین اسلام به تبلیغ و ترویج اعتقادات ضد انسانی خود پرداختند و با رد اعتقادات به حق مسلمانان به خصوص شیعیان ؛ در حق آنان جنایات بسیاری مرتکب شدند. [8]

 از جمله عناوین و القابی که وهابیان و گروهی از جماعت های اسلامی بر خود گذاشته و به آن افتخار می کنند عنوان سلفیه یا سلفی گری است. این عنوان به نوبه خود بیان گر یک ایده و روش در برخورد با مسائل دینی است آنان می گویند : بهترین عصر ، عصر سلف صالح است عصری که به پیامبراکرم(ص) و زمان نـــزول وحی نزدیک تر است چـون مسلمین ؛ سده ی اولیه اسلام را نسبت به

 پیامبر(ص) و قرآن کریم بهتر درک می کردند لذا فهم آنان برای ما حجت است. اخیراً نیز مشاهده می شود که وهابیان از اطلاق عنــوان وهابی به خود پرهیز می کنند و در صدد تعویض آن به عنوان سلفیه برآمده اند.

می گویند : «ما تابع یک شخص نیستیم بلکه تابع یک خط فکری به نام سلفی گری هستیم»

نوشته : زينب رفاهت

دل بـه مهر آل احمد مـنجلی داریـم مـا                      والی ملک ولایـت را ولی داریم مـا

 این همه نعمت که می بینی به ما بخشیده اند               ازیم جود حسین بن علی (ع) داریم ما

قال رسول الله (ص): ان الحسین مصباح الهدی و سفینه نجاه.

 امام حسین وجودی است که مایه ی برکت و روشنی بخش راه خوبان و نیکان عالم است و در همه وقت ، دستگیر و نجات دهنده ی گمراهان و باز ماندگان از کاروان حرکت به سوی خداست .او هم چراغ هدایت است و هم کشتی نجات. به گفته ی سروران هدایت که خود چراغ های فروزان و وسیله های نجات هستند ،کشتی نجات امام حسین (ع)از دیگر همتایان خود سریع تر و وسیع تر است .

 کشش و توجه به ساحت مقدس حضرت سیدالشهدا (ع) امری فطری و الهی است که حضرت رسول (ص) فرمودند :«ان الحسین فی بواطن المومنین معرفه (محبته)مکتومه»

 امید است با بهره گیری از این مطالب ، بتوان گام کوچکی در راه رسیدن به اهداف و آرمان های گرانقدر امام حسین (ع) و فرزند عزیزشان مهدی موعود(عج) برداشت .

1-اصل حریت و آزادگی:

 مدرسه ی حسینی همگان را به حریت و آزادگی می خواند، که تا آدمی به آزادمنشی نرسد و از اسارت نادانی و گمراهی آزاد نشود ، به هیچ کمالی دست نمی یابد . حسین (ع) با نهضت و شهادت خود راه آزادگی را به همگان گشود ؛ چنان که در زیارت اربعین حضرت حسین (ع) ، منقول از امام صادق (ع) آمده است :«او جان خود را در راه تو داد تا بندگانت را از جهالت و نادانی و سرگردانی در گمراهی برهاند .» [1]

 قصد جانان کرد و جان بر باد داد                                             رسم آزادی به مردان یاد داد[2]

      مادام که انسان در اسارت و وابستگی های دنیایی و دلبستگی های نفسانی  است ، نمی تواند به سوی مقصد والایی که برای آن آفریده شده است سیر نماید . انسان برترین آفریده ی خداوند است و نباید در مرداب پستی ها بگندد و در سراب هوا ها بپوسد ، نباید در میان رنگ و ریا متلون شود و نباید نام نان به اسارتش کشد .انسان که مستعد اتصاف به همه ی کمالات است، چرا باید به سیطره ی یزیدیان در آید و بندگی غیر خدا نماید و از عظمت خود بیگانه گردد و گوهر حقیقت خویش را به پای سفلگان ریزد و قدر خود نشناسد و فریب دنیا خورد و آخرت خود را به بهانه ای اندک از دست دهد ؟

 تربیت در بستر حریت ، بهترین زمینه ی سیر آدمی به سوی کمالات انسانی است و کمال تربیت دینی این است که انسان ها خداوند را از سر حریت بپرستند ، نه از ترس آتش و جهنم ، و نه به امید حور و نعیم ؛ و حسین (ع) بالاترین بندگی را بندگی آزادگان معرفی کرده و فرموده است :«مردمی خدا را به امید بخشش پرستیدند این پرستش بازرگانان است ؛ و گروهی او را از روی ترس عبادت کردند، این عبادت بردگان است ؛ و گروهی وی را برای سپاس پرستیدند، این پرستش آزادگان است .»[3]

ادامه »

بخش مهمی از زندگی انسان را اوقات فراغت تشکیل می دهد.در صورتی که نوجوان و جوان برنامه ای برای گذراندن این اوقات نداشته باشند آن را به بطالت می گذراند. نتایج یک سری از پژوهش های به عمل آمده نشان می دهد که میان چگونگی گذراندن اوقات فراغت با انحراف نوجوانان و جوانان و ابتلای آن ها به انواع بزهکاری هم بستگی مستقیمی وجود دارد. مسائل مختلفی در برنامه ریزی برای اوقات فراغت مطرح هستند .محل زندگی در شهر و روستا، بی سوادی یا کم سوادی والدین، عدم سرمایه گذاری دولت جهت بقیه امکانات و فضاهای مناسب برای گذرتندن اوقات فراغت و … از جمله این عوامل هستند .

نداشتن برنامه جهت گذراندن اوقات فراغت نوجوانان وجوانان در سه قسمت مورد توجه است . قسمتی از بی بز نامگی ها مربوط به برنامه ی درس مدرس است . وجود بعضی از ساعات خالی در برنامه دوره دبیرستان ،زمینه مناسبی جهت ابتلای دانش آموزان به بیماری از خلاف کارهاست .مسئولان آمزش و پرورش همه ساله باید ضمن اهمیت دادن به اوقات فراغت نوجوانان وجوانان بودجه ی کافی برای استفاده بهینه آنها از اوقات فراغت با ذکر او اولویت هایی تسویب نماینده و کار شناسان و متخصصان در این وزارت خانه ؟ به تهیه  برنامه های متعدد و متنوعی جهت پر کردن اوقات فراغت در قالب برنامه های مدرسه بپردازند.بی برنامگی خود نوجوان نیز برابر علت است زیرا آن ها با عدم استفاده مفید از چنین اوقاتی دچار شکست می شوند .و قسمت سوم بی برنامگی مربوط به خانواده ها است که اغلب اولیاء به علت نداشتن سواد یا کم سوادی و نداشتن تخصص در حیطه برنامه ریزی ضعف دارند . در ان جا فعالیت های خارج از مدرسه یا فعالیت های فوق برنامه نیز مطرح می شود که هماهنگی نوجوان و جوان با سایر نهاد های اجتماعی مانند  خانواده و مدرسه ضروری است. پیشنهادهای زیر جهت پر کردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان با هدف جلو گیری از ابتلای آن ها به انواع اغرامات اخلاقی و بزهکاری ارائه می شود . مواردی مانند تامین و تاسیس میادین و مراکز ورزشی ،و تفریحات سالم ، همکاری خانواده ها و مدارس در راه تقویت رشد فکری، اجرای یک برنامه منظم و منسجم در تمام مراکز فرهنگی و تربیتی حائز اهمیت است. در پایان باید برای بقیه  امکانات و تقویت فعالیت های گروهی سالم در میان نوجوانان و جوانان تا کید کرد .

(مهدی نیلی پور ، فرهنگ جوان 568 نکته در موضوع جوان و جوانی )

برخی می پندارند که مراد از صله ی رحم، تنها، دیدار اقوام و آشنایان و احوال پرسی از آنان است. اینان، ایجاد ارتباط عاطفی صرف را، در پیوند با خویشان، کافی دانسته و به آن اکتفا می کنند. و گاهی هم قضیه برعکس شده و تنها به کمک مالی اکتفا می شود. غافل از این که پیوند عاطفی نیز از نظر اسلام، به شدت مورد توجه واقع شده است. به راستی، معنی حقیقی صله ی رحم چیست؟ و از چه راههایی این امر محقق می شود؟ در ذیل به برخی از این شیوه ها اشاره خواهیم کرد.

1ـ صله ی عاطفی

یعنی، هرکاری که باعث تحکیم پایه های پیوند عاطفی میان خویشان شود. این پیوند آن قدر حائز اهمیت است که حتی در مسافرت هم نباید ترک شود. امام صادق (ع) فرمود: پیوند میان برادران، آن گاه که پیش هم هستند، دیدار همدیگر است، و در مسافرت، نامه نوشتن به یکدیگر[1].»

الف) خودداری از هر کاری که باعث قطع ارتباط عاطفی فامیل شود؛

مانند: ترک آزار و اذیت فامیل با زبان و اعضاء و جوارح، دوری از حسد، کینه توزی و دشمنی، غیبت و تهمت، سخن چینی و آتش افروزی و پرهیز از تجسس و فضولی در کار یکدیگر.

از همین جهت است که اسلام عزیز، به دور بودن مکانی و جغرافیایی افراد فامیل، دستور داده است. چرا که شیطان، همواره در پی فتنه انگیزی و ایجاد دشمنی بین ارحام می باشد. که در این صورت خانه ها از یکدیگر دور، اما قلب ها به یکدیگر نزدیک خواهد بود.

( وقل لعبادی یقولوا التی هی احسن ^ج ان الشیطان ینزع بینهم ^ج ان الشیطن کان للانسن عدواً مبینا[2]).

« و به بندگانم بگو: آنچه را که نیکوتر است بگویند، که شیطان، میانشان را به هم می زند. زیرا شیطان، همواره برای انسان، دشمنی آشکار است.»

لذا پیامبر اکرم(ص) فرمود:« صلوا قراباتکم و لا تجاوروهم، فان الجوار یورث بینکم الضغائن[3]»

« به خویشاوندان خود پیوند خورید، ولی همسایه شان مشوید که همسایگی میانتان کینه ها می اندازد.»

به قول معروف: « دوری و دوستی، امیرالمومنین علی (ع) نیز، به کارگزاران خود می فرماید: « به بستگان دستور دهید که اگر چنین اتفاقی افتاد، سه حق بر گردن آنان می آید: اول ï حق همسایگی؛ دومïحق هم کیشی؛ سومïحق خویشاوندی[4]»

ادامه »