کارنامه ی عملی وهابیت
تاریخ یک ملت، بیانگر میراث فرهنگی و تمدن کهن آن جامعه است و صیانت از آن امری ضروری است. همان طور که دولت ها برای پــاسداری از میــراث گذشتگــان، ادارات ویژه تأسیس می نمایند و کارشناسان ماهر تربیت می کنند و در این عرصه اجازه نمی دهند که حتی یک سفال و یا کتیبه ی کوچک سنگی از بین برود؛ شکی نیست که تمدن اسلامی تنها تمدن پیشتاز عصر خویش بود که مسلمانان در پرتو تعالیم آسمــانی آن را پی ریــزی نمودنــد. آثار و ابنیه مربوط به صدر اسلام وشخص پیامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و یاران باوفای او جزئی از میراث عمومی این تمدن بزرگ بوده است که حفظ وصیانت از آن ها نشانه تقدیر از بنیانگذاران این فرهنگ و تمدن به شمار می رود. آنچه در دو سه قرن اخیر مشاهده می شود تخریب و نابودی این آثار توسط دولت سعودی و عمال سر سپرده ی آنان است که خود نشانه ی انحطاط فکری و بی توجهی به سازندگان و بنیــان گــذاران تـاریخ و تمدن اسلام می باشد بی گمان بی توجهی به این میراث پرارزش به مرور زمان موجب فراموشی اصالت دینی خواهد شد.[1]
براساس مفهوم آیات [2] و روایات، خانه های پیامبران و صالحان از اعتبار و جایگاه خاصی برخوردار است و پیداست که این منزلت هیچ ارتباطی به جنبه مادی و خشت و گل و آجر آن ها ندارد بلکه به دلیل انسان های والایی است که در آن جا سکونت گزیده اند. سیر و سیاحت در کشورهایی که قبور انبیاء و فرزندان آنان در آن جا قرار دارد نشان می دهد که پیروان پیامبران و رهبران دینی نسبت به حفظ قبور آنان و ساختن بنـــاهای مجلل بــر روی آن قبــور اهتمام خاصی می ورزیدند. سپاه اسلام نیز هنگام فتح شامات دست به تخریب قبور پیامبران نزدند به همین دلیل این بناها تا امروز محفوظ ماند و نه تنها برای مسلمانان بلکه برای تمام موحدان جهان جاذبه خاصی دارد.
اگر ساختن بنا بر قبور انبیاء نشانه شرک بود جاداشت که فاتحان منصوب از سوی خلفا به تخریب و نابودی آن انبیه می پرداختند.[3]
کتب تاریخی و سفرنامه ها گواه وجود صدها آرامگاه و مرقد باشکوه در سرزمین وحی و کشورهای اسلامی است که وهابیان به همین جهت مسلمانان را مشرک خوانده و به این بهانه به خود اجازه دادند با کوته بینی و بی رحمی نسبت به این مسئله همه ی ، دستاوردها و آثار پیامبران و بزرگان دین را تخریب سازند که به عنوان نمونه به برخی از آن ها اشاره می شود.[4] که جا دارد نمونه هایی از آن ها بیان شود: